Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Από ένα ποίημα...

Είμαι μπερδεύμενη....διάβασα το καταπλικτικό ποίημα του Ελύτης....Πρώτα να  σας πώ οτι τον είχα πείει στον φιλο μου ο Δημητρης  που έφτιαξε αυτό το μπλογκ , που ήταν μεγάλη τιμή για μένα να βάλλει τα ποιηματακια μου δίπλα το ποίημα του Οδ. Ελύτης...
Χθές έγραψα ένα ποίημα: Ποιός έχει πεί ότι οι πέτρες δεν έχουν καρδιά? και σήμερα έστειλλα αλλο που το λεγω: Θαλασσινό λουλούδι, που γεννήθηκε στην καρδιά μου, στην ίδιο στιγμή που
γεννήθηκα εγώ.....
Ξαναδιάβασα το ποίημα του |Ελύτης και μιλά από την 'μαρκυνή Ελλάδα" κι επίσης λέει....
"όπου σε είδε στο αίμα να ζεί και την πέτρα"....μιλά απο μια ζωντανή πέτρα όπως ήταν εκείνη
πετρα μου....και από το αίμα....Πολύ σύμπτωση.... Συγκήνησα όταν το διάβασα, το κατάλαβα ολόκληρο....Άκόμα είμαι μπερδεύμενη...πολύ σύμπτωση υπάρχει μεταξύ οι σκέψεις μας.......
Λιμα, 26 Φεβρουαριο,2011
η TaRa

1 σχόλιο:

  1. Έχεις μεγάλο δίκαιο!!
    Οι σκέψεις των ανθρώπων ανταμώνουν..!!
    Καμιά φορά ανταμώνουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι..
    Είτε μέσα από αληθινά μονοπάτια, είτε από εικονικά!
    Καλημέρα από Ελλάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή