Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ



ΤΟ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ
Πάλι είμαι στον κήπο
αγκαλιασμένη με το νυχτολούλουδο μου,
είναι τόσο γλυκό...
μου  μίλαγε απο την Ελλάδα
μου έχει υποσχεθεί  οτι μια μερα,
με το αρωμα του,
θα με κάνει να πετάξω ως εκεί,
στην Ελλάδα μου.

Ελλάδα των ονειρών μου, σίγουρα
ξέρεις εσύ γιατί σε αγαπώ τόσο πολύ...
θυμάμαι  μικρή μια τελετουργία
που έκαναν 2 γριες τσιγγάνες, η Μαρα και Νάστια,
 γύρω απο την Ελλάδα κι εμενα.

Ποτέ δεν θα είμαι μακριά απο την Ελλάδα,
δεν πειράζει σε ποιό μέρος του χάρτη,
θα είμαστε.......
                           *********
5 Φεβρουαριο, 2013
Tara

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΑ



ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΑ
Δύο πνεύματα που σε αγάπησαν,
δύο πνεύματα που ξέρουν από
την ψυχρότητα των χεριών τους,
τέσερα μάτια που κράτησαν μεσα
 όλη την ομορφιά του κόσμου,
αυτιά που άκουσαν μαζί
το τραγούδι των κυμάτων,
δύο πνεύματα που ξέρουν
την ομορφιά της Ελλάδας,
δεν μπορούν να πούνε ότι
τα χρόνια θα περάσουν και
δεν θα ξαναγυρίσουν πιά...
πάντα θα είναι μαζί.
Εαν το θέλουν, πάντα υπάρχει Ελπιδα.
                  *******
Φεβρουάριο 4, 2013
Από πολύ μακρυά,
η Τάρα

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Ξέχασα να υπογραψω...!

Ξέχασα να υπογράφω το ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΚΙ ΕΓΩ, καλημέρα, είμαι η Τάρα.

ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΚΙ ΕΓΩ



ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΚΙ ΕΓΩ
Μετά απο πολύ καιρό, μεγάλωσε
ενα νυχτολούλουδο στον κήπο
της πανσιόν που μένω.
Το πρόσεχα όλες της μέρες
περίπου 7 χρονια μα...τίποτα,
δεν μεγάλωνε.
Αλλά εγώ ήξερα πως ήταν ζωντανό.
Εδώ και μια εβδομάδα έγινε ένα θαύμα!
Ηταν πανσέλινος και ξύπνησε το νυχτολούλουδο
με το φως του φεγγαριού, και πότησε
με το άρωμα του την σελήνη...
Είδα την ομορφά του και και τα
μικρά άσπρα νυχτολούλουδα του.
Ημουν πολύ συγκινημένη.
Το μύρισα, το φίλισα, το χάϊδεψα ,
και έτρεξα πάνω στη πανσιόν και είπα:
"Το νυχτολούλουδο, το νυχτολούλουδο
ανθίσε και μοσχοβολάει πολύ!
Ηρθε η άλλη νύχτα αλλα δεν
ένιωσα κανένα άρωμα, πήγα
για να το δώ άλλα...χέρια που δε με αγαπάν,
το έιχαν σκοτώσει!!!
Ολα τα κλαδιά του μαραμένα,
με παράξενο χρώμα..
τα ασπρα λουλούδια του τα είδα δακρυσμένα...
άσπρα δάκρια άσπρο κλάμα, χωρίς ζωή...
κάθησα στα πόδια του δεντρου...
τα δικά μου δάκρυα και τα δικά του
μπερδεύτηκαν σαν μια δροσιά
και  το νυχτολούλουδο άρχισε πάλι
να μοσχοβολά. Ξαναγενήθηκε!!
Δάκρυα κρυστάλινα
πότησαν το χώμα και σιγά σιγα,
πάλι είναι όρθιο.
Αυτό που είδα, αυτό που μοσχοβόλησε,
δεν ήταν φαντασία, δεν ήταν όνειρο,
ήταν πραγματικότητα.
Το νυχτολούλουδο έπαιξε το ρόλο
του φοίνικα...πέθανε και ξαναγενήθηκε,,,
μοσχοβολά πάλι σαν το ουρανό της Ελλάδας...
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!!!
            **********
 3 Φεβρουαριου 2013
Σε κάποιο μέρο του σύμπαντος...