Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΧΤΥΠΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ


Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΧΤΥΠΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ
Στα αρχαία κρητικά, Ταρα σημαίνει "γη",
μια γη που αναγεννιέται.
Μήπως γι αυτό πάντα σηκώνομαι.
Εκείνη η δυναμη που έχω απο μικρή
για να σκεφτώ την Ελλάδα,
εκείνη η  ελπιδα που δεν με άφησε ποτέ.
Ξέρω τι είναι ο πόνος, η μοναξιά,
τα δάκρυα που γεμήζουν τον αφρό του πελάγους,
το γέλιο μου που κάνει να τραγουδάν
ολες οι καρδερίνες...
Η ελπίδα μου, που περιμένει με επιθυμία
να ξαναδώ την Ελλάδα.
Μια φορά, ένας παλιός φίλος έκανε
μια φωτογραφική σύνθεση με μια φωτογραφια μου.
Το πρόσωπο μου πάνω σ τον Παρθενώνα
και μου ειπε: διάλεξε μια φράση για να την
βάλω εκεί..εγώ έγραψα:
"Η καρδιά μου θα χτυπά για πάντα εκεί¨
Ελλάδα  μου έμαθες  την ελπίδα,
Απο τον φοίνικα που αναγενιεται πάντα
απο τις στάχτες του, μου έμαθες
ελπιδα και  αρετή.
Για μένα, η Ελλάδα σημαίνει Ελπίδα.
Εαν δεν ξαναγυρίζει το σώμα μου......
θα γυρίζουν η καρδιά και το πνεύμα μου,
για να τραγουδάν, με δύναμη απο εκεί:
"Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΧΤΥΠΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ"




Με ελπιδα,
η Τάρα
Παρασκεύη 15 Ιανουαριο 2013

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΕΙΣΑΙ...



ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΕΙΣΑΙ!
Είναι κοντά στην νύχτα
σε κοιτάω απο μακρυά Ελλάδα,
κλείνω τα μάτια μου και
σε βλέπω σαν ένα όνειρο,
αλλά εσύ, δεν είσαι όνειρο,
είσαι μια θαυμάσια  πραγματικότητα.
Χώρα της μαγικής ομορφιάς
που κατασκέυασε ο Θεός,
για την ευτυχία μας.
Χώρα υπέροχη της σειρήνας,
τρίτωνες, Ποσειδώνας και Γοργόνα,
με ένα αφρό του πελάγους
που μοιάςει με άσπρη δαντέλα
που έκαναν για την Αφροδίτη
Σιγά σιγά άνοιξα τα μάτια μου,
δεν ήθελα να ξυπνήσω από
ένα όνειρο τόσο όμορφο
αλλά το έκανα, ξύπνησα.
Δεν ήταν όνειρο, ήταν αλήθεια!!
ο Πήγασος ήταν διπλα μου και μου ειπε:
"Εσύ, Ταρα, θα συνθέσεις για την Ελλάδα,

ένα νυχτερινό κομματι  που θα το πείς:
«Ιππεύοντας μέχρι το φεγγάρι»
Σήμερα έκανες πραγματικότητα
το ονειρό σου!
        *************
Σάββατο  9 Ιανουαρίου 2013
Απο την άλλη άκρη της γης
η Ταρα

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ.....ΠΑΛΙ



ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ, ΠΑΛΙ...
Ημουν καθισμένη μπροστά στον  υπολογιστή
κοιτάζοντας σαν υπνωτισμένη την παραλία του Καστελλόριζου
με τα πολύχρωμα σπίτια του
και πως αγκαλιάζονται με την παραλία
με το πήγαιν’έλα των κυμάτων
Κοίταξα πάλι εκείνο το  αγκάλιασμα.
Μέσα στην φύση δεν υπάρχει μισός.
μόνο μια ήσυχη αγάπη.
Κοίταξα μια φορά ακόμα και είπα:
"ετσι πρέπει να είναι η αγκαλιά μιας μητέρας"...
Αλλά, το γλυκό και ζεστό Καστελλόρίζο
δε  με αφήνει να νιώθω μοναξιά....
              ............
Σάββατο 5 Ιανουάριου 2013
Απο την άλλη άκρη της γής,
η Τάρα