Ποίηση

ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΕΆΝ ΉΤΑΝ ΌΝΕΙΡΟ...
Αποκοιμήθηκα.....
δεν ξέρω εάν ήταν όνειρο
αλλά ένιωσα ότι ο Αέρας
χαϊδεψε με γλυκήτητα
το πρώσωπό και τα μαλλιά μου,
ήταν ένα τρυφερό αύρα...

Σήκωσα σιγά σιγά και
είδα ένα κόκκινο κοχύλι,
το πήρα, το έβαλα στο αυτί μου
και άκουσα μια θαλασσινή φωνή
που μου είπε:
"Είμαι εγώ, η θάλασσας της Κρήτης
που τόσο αγαπάς,
έλα μαζί μου για να σε χαρίζω"

Βότουσα στο ψυχρό αλς
και ξάπλωα πάνω.
Τα κύμματα με αγκάλιασαν,
το κόκκινο κοχύλι μου είπε:
"Πάμε στην άφρο κοντά
τα θαλασσινά λουλούδια και
τα δελφίνια του Διονήσου"
...΄ενιωσα πάλι στον ¨Ανεμο...

Πήγαμε, άκουσα ένα βουζούκι
που έπαιξαν τα κύμματα
εκεί, στο άφρο του πέλαγου,
ήτανε ένα συρτάκι!!

Αποκοιμήθηκα πάλι
και όταν ξύπνησα
δεν ήξερα εαν
ήταν ένα όνειρο ή όχι.
Σήκωσα και.....
είδα διπλα μου,
το κόκκινο κοχύλι !!
Από πολύ μακρυά..
                                       η TaRa

21 Φεβρουαρίου 2011