Δεν ξέρω εάν ήδη έχω γράφει εδώ στο Μπλογκ, αυτό το ποίημα....
ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ...ΕΛΛΑΔΑ
Κοίταξα από το παράθυρο μου
είδα το φεγγάρι
ζωγραφισμένη, εκεί, η Ελλάδα
Το φεγγάρι έκλαιγε
με ασημένια δάκρια...
Εκλαιγε η Ελλάδα...
Ρώτησα τα νυχτολούλουδα
τί έχει το φεγγάρι...
τί έχει η Ελλάδα...
"Εγειραν τα πέταλα τους
απαντώντας...
Η Ελλάδα είναι πονεμένη
οι γιοι της την σκοτώνουν
σιγά σιγά από μέσα
άλλοι απο αυτούς έπρεπε
μα πηγαίνουν έξω...
Πονάει η Ακρόπολη, τα νησιά
τα ιερά τα μάρμαρα, το Αιγαίο
η Κνωσσός, η Σαμοθράκη...
Μην κλαίς Ελλάδα
Ελλάδα των παραμυθιών μου!!!
Δεν θα σε αφήσουμε
θα παλέψουμε για σένα...
Εδώ, θα έχουμε πάντα έναν Λεωνίδα
μια ασπίδα για την Νίκη !!!
Από την άλλη άκρη της γης,
η ΤαΡα
ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ...ΕΛΛΑΔΑ
Κοίταξα από το παράθυρο μου
είδα το φεγγάρι
ζωγραφισμένη, εκεί, η Ελλάδα
Το φεγγάρι έκλαιγε
με ασημένια δάκρια...
Εκλαιγε η Ελλάδα...
Ρώτησα τα νυχτολούλουδα
τί έχει το φεγγάρι...
τί έχει η Ελλάδα...
"Εγειραν τα πέταλα τους
απαντώντας...
Η Ελλάδα είναι πονεμένη
οι γιοι της την σκοτώνουν
σιγά σιγά από μέσα
άλλοι απο αυτούς έπρεπε
μα πηγαίνουν έξω...
Πονάει η Ακρόπολη, τα νησιά
τα ιερά τα μάρμαρα, το Αιγαίο
η Κνωσσός, η Σαμοθράκη...
Μην κλαίς Ελλάδα
Ελλάδα των παραμυθιών μου!!!
Δεν θα σε αφήσουμε
θα παλέψουμε για σένα...
Εδώ, θα έχουμε πάντα έναν Λεωνίδα
μια ασπίδα για την Νίκη !!!
Από την άλλη άκρη της γης,
η ΤαΡα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου