Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ... αναμνήσεις…

(Εδώ και δύο μέρες σας είπα το τραγούδι των πουλιών.
Τώρα το θυμάμαι πάλι, αλλά μαζί με τα φυτά των δασών.
Άφησα το παλιό μολύβι μου, το άλλαξα με ένα στυλό
γιατί έτσι μπορώ να γράφω καλύτερα).

Ακόμα είμαι καθισμένη στον κήπο,
ακόμα φιλάω τα λουλούδια και ξαναδιαβάζω τα γράμματα
που μου έστειλαν οι φίλοι μου από την Ελλάδα.
Τα λουλούδια στα βουνά χορεύουν με την αύρα του ανέμου,
τα αγαπημένα νυχτολούλουδα και τα αγριολούλουδα μυρίζουν
σε όλο το Μουσείο του Φιλίππου.
Εκεί που πέθανε ένας μεγάλος ήρωας, ύπουλα φονευμένος,
πατέρας, του Αλεξάνδρου.

Όλα τα φυτά  μυρίζουν, τα νυχτολούλουδα, τα γιασεμιά,κ.τ.λ.
...Είπα: Αλέξανδρε!
Και είδα με τα μάτια μου κλειστά,
όπως βλέπω πολλές φορές...
Την ωραία Χαλκιδική με τα 3 πόδια.













Όμορφη Χαλκιδική... Πότε θα σε δώ από κοντά;
Εδώ και 13 χρόνια, ένας παλιός φίλος, ο Μάκης,
μου έστειλε πολλές κάρτες από την όμορφη Χαλκιδική









κι έτσι έμαθα να την αγαπώ,
όπως αγαπώ και άλλα μέρη.















Είμαι εκεί! ως εκεί  με έφεραν  τα τραγούδια  των πουλιών
και το άρωμα των λουλουδιών!
        .................
Σε κάποιο  μέρος του σύμπαντος
Τάρα

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ... ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ



Οι γλάροι τραγουδούν κοντά στη θάλασσα
τα χελιδόνια τραγουδούν στα σπίτια και την πόλη 
τα αηδόνια με τα όμορφα  τραγούδια τους
χαρίζουν ευθυμία στην ψυχή μας·
και όταν αρχίζει η φυσική ορχήστρα των πουλιών
χορεύουνε τα βλέμματά μας.
Το σώμα μας λικνίζεται, χορεύει και κουνιέται.
Ώ φύση μας πανέμορφη!!!
Στο θέατρο  είσαι γύρω.
Ευλογημένος ο Θεός που σε έχει δωρίσει σε μας...
..............................
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος..
η Τάρα



Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΣ ΑΛΛΑ Η ΨΥΧΗ











Ναι, είμαστε σώμα και νους,
είπα σε εναν πολύ καλό φίλο...
ίσως πρέπει να αλλαξω σπίτι.
Μου απάντησε με κείνη τη φράση:
"Το Σπίτι δεν είναι χώρος αλλά η ψυχή".

Όταν γύρισα από την Ελλαδα,
έπρεπε να πουλήσω το σπίτι μου
και πήγα σε ένα δωμάτιο με πολύ κόσμο τρίτης ηλικίας,
που δεν μπορούσε να μιλάει, να περπατάει...

Ναι, σπίτι γίνεται η ψυχή μου,
αλλά δεν μπορώ να βρω τους ίδιους τοίχους
που είχα στολισμένους με τοπία από την Ελλάδα
κι ένα εικονοστάσιο
με το Πάτερ Ημών ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα σου...

Ίσως δεν θα βρώ εκείνο τον κήπο όπου είμαι τώρα
και πέρασα πολλές ώρες  γράφοντας εδώ.
Μήπως σε άλλο δωμάτιο δεν θα υπάρχει χώρος
για να βάλω την ελληνική σημαία μου...
Έχω ακόμα τον υπολογιστή  μου...
Δεν θα είναι το ίδιο μέρος όπου γέλασα και έκλαψα,
αλλά μπορώ να αρχίσω από την αρχή
και να φτιάξω πάλι μια μικρή Ελλάδα
με τους τοίχους γεμάτους εικόνες της χώρας της καρδιάς μου.








Μια μικρή Ελλάδα και δεν θα είναι ένας χώρος...
αλλά η ψυχή  μου.
..........................
5 Φεβρουαριου 2014
Σε κάποιο μέρος του  σύμπαντος,
η Τάρα

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

ΕΝΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ



















Καθισμένη δίπλα σου σε ένα βράχο
άκουσα μια γλυκιά φωνή που έλεγε
καρδιά μου... καρδιά μου...
Ηταν ένας γλυκός ήχος
που βγήκε απο το μπουζούκι
που εσύ έπαιζες.
Η θάλασσα σου απάντησε με τον ήχο των κυμάτων...
κοίταξα τα χέρια σου
που χάϊδεψαν το θαλασσινό μπουζούκι
και με γλυκιά μελωδία μου είπε:
καρδιά μου, καρδιά μου... σ᾿ αγαπώ!!!
.......................
Λίμα, 4 Ιανουαρίου 2014
Με αγάπη,
Τάρα