ΕΙΜΑΣΤΕ

ΕΙΜΑΣΤΕ

Είμαστε σαν την ημέρα και τη νύχτα,

εσύ ήσουν η ημέρα

που περπάτησες χέρι με χέρι με τον ήλιο.

Εγώ ήμουν σαν τη νύχτα που

φωτίζει  την γη με το σεληνόφως.

Στο ξημέρωμα αφήσαμε τα χέρια μας  που ήταν  μαζί

και στο ηλιοβασίλεμα μας δώσαμε ένα φιλί

και είπαμε: αύριο πάλι.

Από την αρχή των αιώνων

είμαστε μαζί και ο κόσμος

νομίζει οτι χωρίζουμε κάθε μέρα...

Οχι, κάθε μέρα σε περίμενα εσένα,

κι εσύ με περιμένεις κάθε νύχτα.

Μαζί κοιτάζουμε αυτό το θαύμα

που κάνει να κάθε μέρα να γείνεται νύχτα

και κάθε νύχτα να γείνεται  ημέρα.

Επίσης είμαστε  δάση και θάλασσα,

εσύ είσαι  τα κύματα που έρχονται  και ξαναγυρίζουν

κι εγώ το φεγγάρι που κατεβαίνει για να με χαϊδεύεις.

Μέρα και νύχτα, δάση και θάλασσες...

ήλιος και πανσέληνος...

Αγάπη μου γλυκιά.

    .. .................

Λιμα, 29 Αύγουστο 2012

Με νοσταλγία....

η Τάρα

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ...

Περπάτησα στο δρόμο ανάμεσα στους κήπους

Και σκεφτόμουν την Ελλάδα

Θυμήθηκα την Αντιγόνη...

είπα: είμαστε τυχερές οι δύο,

με πόνο μέσα μας, αλλά

μπορούμε να περπατάμε.

Επίσης αυτή κι εγώ μπορούμε

να δούμε, εκείνο που δε μπορούν να

δουν ο Οιδίποδας και ο Ομηρος.

Ακουσα το τιτίβισμα των πουλιών,

είπα: μπορώ να ακούω!! Είμαι τυχερή!!

Εσκυψα στο πάτωμα

γιατί είδα ένα λουλούδι

στο χώμα πεταμένο,

αλλά μύρισε:)

Είπα: είμαι τυχερή,

μπορώ να μυρίζω το άρωμα σε αυτό

το λουλουδι και να το δω.

Συνέχισα με το περπάτημά μου,

Είδα τα φυλλοφόρα δέντρα των ελιών, έφαγα...

Είπα, είμαι τυχερή, έχω φαγητό.

Ενας γέρος με ρώτησε που είναι ένα χωριό,

του είπα που είναι...

και είπα επίσης, είμαι τυχερή!

μπορώ να μιλήσω!

Περπάτησα λίγο ακόμα

και δρόσισα τα κουρασμένα μου πόδια

στην ακρογιαλιά και ξεκουράστηκα

κάτω ενα δέντρο που μου έδωσε σκιά.

Είπα: είμαι τυχερή, έχω δροσιά και σκιά...

Σήκωθηκα, είδα σαν... τεράστια άσπρα

Μαργαριτάρια να περιβάλλονται από ένα γαλανό ουρανό

είπα: Είμαι τυχερή! έφτασα την Ελλάδα!!

           ......................

28 Αύγουστο 2012

Με αγάπη,

η Τάρα

ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ...

ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ...

Ημουν στον κήπο και κάνει κρύο,

δεν άκουσα το λάλισμα των πουλιών,

το απόγευμα πότισα τον κήπο

και μυρίζει το βρεγμένο χώμα.

Είναι ένα απόγευμα μοναχικό

και λυπημένο, αλλά εγώ το

ζεσταίνω σκεπτομένη την Ελλάδα.

Εχω το μολύβι και το χαρτί μου,

όπως πάντα, μιλάγαμε οι 3.

Είπαμε για την Ελλάδα,

είπαμε ότι ο καιρός έχει περάσει

και...δεν την έχω ξαναδεί.

Χάθηκα, δεν ξέρω πού  ήμουν,

αλλά τα μάτια μου κοίταξαν

σταθερά τον κήπο και τον φοίνικά του

που με έκανε να θυμηθώ την Κύπρο

και τους φοίνικές της...

Δεν είχα κανένα για να τον μιλήσω

αλλά  άφησα τα λόγια με το μολύβι στο χαρτί.

Σε αυτούς τους  μίλησα

στη σιωπή μου.

Είπαν...."αύριο πάλι"

Ναι...αύριο θα ονειρευτώ  πάλι..

 μια μακρινή, πανέμορφη ,

τρυφερή και αξιόλογη ΕΛΛΑΔΑ!

              *********

Λιμα, 24 Αύγουστου 2012

Μια σταγόνα της βροχής που κλαίει,

η Τάρα

ΝΕΑ ΜΕΛΗ

Είδα νεα μέλη. Καλώς ήρθατε! και καλά να περάσετε
η Τάρα

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΧΑΡΤΙ

Ηταν ένα άσπρο χαρτί

που κρατά  τα αισθηματά μου...

ασπρες σελίδες, που ξέρουν απο

 την μοναξιά μου.

Χαϊδεύω  αυτά που γράφω,

 έχουν μέσα τη νοσταλγία μου

γιατί ψάχνω την Ελλάδα και

δεν  μπορώ να την βρώ.

Ασπρο χαρτί που ήσουν άδειο,

εδώ και λιγο,

τόσο ξέρεις για μένα...

 για την αγάπη μου

για την Ελλάδα.

Ασπρο χαρτί, τώρα που κρατάς

εκείνα που σου είπα,

αρχίζει να βρέχει και

κλαίνε τα σύννεφα,

μπερδεύονται τα δάκρυα μου

με τα λόγια που έχεις γραμμένα.

Πρέπει να σε αφήσω,

δεν θέλω να γίνει εκείνο

που πολές φορές έγινε:

ότι τα δάκρυα μου έβρεξαν

το χαρτί και σβήνονται

τα γράμματα που έγραψα

πάνω σε άλλο άσπρο χαρτί

κι έχουν γραμμένα η λέξη: ΕΛΛΑΔΑ!!!

         **********

Λιμα, 20 Αύγουστου 2012

Απο μακρυά...

η Τάρα

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τι είναι πιό πολύ δύναμη;

η πραγματικότητα ή τα όνειρα;

η πραγματικότητα έχει μια αρχή

κι ένα τέλος

Τα όνειρα δεν έχουν αρχή

ούτε ένα τέλος ούτε λογική.

μπορούμε να έχουμε ζέστη στο χειμώνας

και κρύο στο καλοκαίρι.

Με τα όνειρα, μπορούμε

να νιώθουμε οτι το σύμπαν

μας δίνει  φωτιά τη νύχτα

και σκοτάδι την ημέρα.

Η πραγματικότητα αρχίζει και τελειώνει

για τα όνειρα δεν υπάρχουν αυτά.

Με τα όνειρα, μπορώ να ζω στην Ελλάδα

καθημερινά,

με την πραγματικότητα μόνο

μπορώ να χαϊδεύω τον αέρα

για να φέρει το χάδι μου εκεί....

τόσο μακριά...αλλα μόνο

μέσα από τα όνειρα.

           ********

Απο την άλλη άκρη της γής,

η Τάρα