Κάτω από το Σεληνόφως

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ

έχοντας σαν μάρτυρα την Ακρόπολη, κράτησες το χέρι μου, κάτω από το σεληνόφως... Κάτω από το σεληνόφως μου είπες...σ΄ αγαπώ τόσο πολύ... κάτω από το σεληνόφως μου έδωσες ένα φιλί κάτω από το σεληνόφως στήριξα το κεφάλι  και την κούραση μου, πάνω στον ώμο σου... κάτω από το σεληνόφως είπαμε ότι η απόσταση δεν υπάρχει ότι πάντα θα είμαστε μαζί, κοντά σε ένα ποτάμι, σε ένα κήπο, σε μιά θάλασσα κοντά στις αναμνήσεις μας... κάτω από το σεληνόφως κάναμε όρκο... κάτω από το σεληνόφως σε ψάχνω σε ψάχνω στις παραλίες, στα δάση, ανάμεσα στα αστέρια μέσα τα δέντρα, μέσα στα όνειρα μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου που χαϊδεύω, μέσα στη θάλασσα που τόσο αγαπάμε Τώρα , κάτω από το σεληνόφως δεν υπάρχει πιά εκείνος ο ώμος για να στηρίζω το κεφάλι μου... την κούραση μου.... Δεν υπάρχει πιά εκείνο το χέρι που έπιασε με τρυφερότητα το δικό μου χέρι ούτε εκείνο το φιλί, το μοναδικό φιλί της αγάπης που μου έδωσε κάποιος τόσο αληθινό μια νύχτα...κάτω από το σεληνόφως...... ναι...η απόσταση υπάρχει                                                                   η Τάρα Λίμα, 15 Φεβρουαρίου, 2011