ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
Ε'ιμαι μακρυά της Ελλάδας,
και εκείνο κρύο που ένιωθα
μέσα μου, μου είπε ενα χελιδόνι,
που βγήκε
απο τα μάτια μου
που έχει χρώμα της χειμώνας και μοναξιά.
Δεν μπορούσα να τα περιγράφω
αλλά εκείνα μελαγχωλία και νοσταλγία
περνάν πειασμένες το χερι μου.
Μου λείπεις Ελλάδα, σου το έχω πει
χιλιαδες φορές, χιλιαδες χειμώνας και
χιλιαδες εποχές...
Οταν βάλλω ενα κοχίλι στο αυτί μου
και ακουω το
κελάρυσμα του,
νιώθω οτι είμαι
στο καλοκαίρη
η άνοιξη της Ελλάδας και
η θάλασσας με χαμωγελάν
και χτενιζουν τα μαλλιά μου, και
χαιδεύουν το βλέμα μου.
δεν έχουν
πάλι το χρωμα τον χειμώνας
αλλα το χρώμα της πράσινες ελιές..
χρώμα της Καριάτιδες,
χρώμα της πηγής,
κρίμα που δεν αναπνέω
το άνεμος σου απο κοντά...
κάτω το φως του φεγγαριου...
...................
Απο μακριά κι...επισης κοντά,
η Ταρα