Ποίημα...

                            ΑΠΌ     ΜΑΚΡΥΑ

Αγαπημένη Ελλάδα μου,
μέσα το χειμώνας μου,
από μακρυά σε βλέπω
από μακρυά σε νιώθω
από μακρυά σε αγκαλιάζω
από μακρυά σε χαϊδεύω
από μακριά σε φιλήσω
από μακρυά κονδεύομαι
από μακρυά σε ονειρεύω,
από μακρυά, καθισμένη σ!ενα κήπο
       "τρέχω" ανάμεσα τα δέντρα σου...
από μακρυά μυρίζω τιε ελιές σου,
        στην θάλασσες σου,
        στα αγριολούλουδα σου...
από μακρυά βλέπω ένα θαλασσινό κήπο,
από μακρυά ακούω σε ένα λυπημένο βουζουκι
       που ξέρει οτι υποφέρεις...
από μακρυά σε θαυμάζω, ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!!
από μακρυά βουτάω τα πόδια μου
στην θάλασσα σου, εκεί στο Αιγαίο!
.........................................
θάλασσες, ζωή, μυρωδιές, εικόνες, γλυκύτητα,
ομορφιά, καντάδες, μαντιναδες....
Ημουν καθισμένη σε ένα πάρκο
ένα μεγάλο τρυανδάφυλλο κίτρινο
έχει πέφτει ένα πέταλο κάτω, στα πόδια μου...
τα δακρυα μου έτρεξαν σαν ποτάμια
πήρα εκείνο πέταλο του κίτρινου τριανδάφυλλου
και...με αυτό στεγνωσα το κλάμα μου...
τα μάτιά μου τραγουδήσουν σιγά σιγά στον πέταλο...
"είσαι ποτάμι, μια θάλασσας είμαι και...πάντα κυλάμε μαζί"

Από μακρυά, αγαπημενή Ελλάδα μου
με κάνεις συντροφιά μέσα την μοναξιά μου....
                                          η  TaRa

                                     19 Φεβρουαριου, 2010