Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Απο ψηλά


ΑΠΟ ΨΗΛΑ.
Μια μέρα θα σε  κοιτάξω απο ψηλά.
Μέχρι τώρα, Ελλάδα μου, γράφω
στιχους μόνο για σένα,
με ένα μολύβι κι ένα χαρτί,
απο εδώ, απο την γή.
Μια μέρα θα πεθάνω...και απο ψηλά
με την ιδια αγάπη θα γράψω.
με ένα αστέρι στον ουρανό
απο την ομορφία και την γλυκυτητά σου.
Κι εκείνους στοίχους θα τρέξουν
σε όλο το συμπαν τραγουδώντας
η αγάπη μας ... απο ψηλά.


Μια μέρα θα πεθάνω
και απο ψηλά θα ζητήσω στα πουλάκια,
στα άστρα, στο φεγγάρι, σον ήλιο, στα
βουνά, στη θάλασσα, για να
τραγουδάμε μαζί την αγάπη μας για σένα,
Ελλάδα μου...Μια φορά μακάρι σε λιγο,
από ψηλά θα σου πώ, κυανόλευκη μου
Ελλάδα, ΤΟΣΟ! ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!
              * * * * *
Λιμα, 30 Μαϊου 2012
η Τάρα

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ..ΕΛΛΑΔΑ


ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ...
Είμαστε στο φθινόπωρο
όλα είναι χλωμά και γκρι..
Ξαφνικά μπήκε μια ηλιαχτίδα
που μου χαμογέλασε.
Την ρώτησα: μπηκες από την
λαμπερή Ελλάδα, ναι;
Μου απάντησε: Ναι , ψάχνω μια ελληνική καρδιά, κι
Ελλάδα μου είπε για τη δική σου καρδιά"
Ενιωσα ένα χλιαρό χάδι στο
στήθος μου κι έκλεισα τα ματια μου.
Ζήτησα από την ηλιαχτίδα  να μου πεί
για την χώρα αγαπημένη.
Μου είπε: είναι άνοιξη εκεί και η ίδια
άνοιξη σου στέλνει αυτή την ψυχρή
ηλιαχτίδα για να μην την νοσταλγείς πολύ, κλείσε
τα μάτια σου για να βάλω εκεί την ομορφιά
της άνοιξης της Ελλάδας σου"
Το έκανα....
είδα έναν καταπληκτικό ήλιο
είδα τις Καρυάτιδες, ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΕΣ,
ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ η χώρα της καρδιάς μας.
Ολα τα λουλούδια ειχαν βλαστήσει
και φαίνονταν σαν ένα χαλί εκεί...
ένα χαλί με χρώματα και αρώματα
της Ελλάδας μου.
Κοίταξα τη θάλασσα, όλη γαλανή
που μπερδεύτηκε με το χρώμα του ουρανού...
Ταξίδεψαν τα κλειστά μάτιά μου και είδα....
την Κρήτη, την όμορφη και ζεστή Θεσσαλονίκη,
το Αγρινιο και τη λίμνη Τριχωνίδα του, είδα τη
Χαλκιδική,την Καστοριά, την Πελοπόννησο, τη
Σπάρτη, και θυμήθηκα στον Λεωνίδα
και την ασπίδα του...Κόρινθος, Σαλαμίνα,
Βόλος, Κατερίνη, Λάρισα και τα όμορφα αστέρια της,
Μακεδονια, Χίος, Καστελόριζο...:)
Πατρα, το νησί του Αμοργού, Κέρκυρα, Σούνιο,
 Σαμοθρακη που...με έκανε να θυμηθώ
Ένα  απόγευμα ...η Νίκη στο Λούβρε....
Ζάκυνθος, με τα ομορφα λουλούδια άσπρα
που μεγαλώνουν στην άμμο της, Κόνιτσα,
η λύμνη των Ιωαννίνων, κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Εκείνη η ηλιαχτίδα, με έφερε παντού...ονειρεύτηκα...
Εδώ είνα φθινόπωρο αλλά...
ήμουν στην άνοιξη της Ελλάδας!!!
Εκεί! που με έφερε μια καλή
και ελληνική ηλιαχτιδα!
       * * * * *
24 Μαϊου 2012
Από πολύ μακριά,
η Ταρα

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

ΜΙΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΜΙΑ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Επιτέλους είδα μια πανσέληνο
στο ουρανό της Λίμας!
Την κοίταξα, αλλα δεν ήταν
ζωγραφισμένη εκεί η θάλασσα
δεν είδα εκεί τα θαλασσινά λουλούδια,
δεν είδα τον Παρθενώνα,
δεν άκουσα τη Μαρία Φαραντούρι
τραγουδώντας: Τα Μάγια, ούτε
άκουσα εκεί το Μαργαρίτα Μαργαρώ,
το γαρίφαλο στο αυτί και τη
Συννεφιασμένη Κυριακή...
Συνέχισα κοιτάζοντας το φεγγάρι
και δεν  ήταν εκεί
οι πράσινες ελιές των Χανίων...
Δεν μοσχοβόλησαν τα νυχτολούλουδα
δεν ήταν το θαλασσινό φεγγάρι της
Ελλάδας των παραμιθιών μου...
Ηταν...μια μακρυνή πανσέλινο....
          * *  * * *
Αφιερωμένο στη αγαπημένη και μακρυνή αδελφή μου η Δήμητρα,
που γιόρτασε εδώ και λίγες  μέρες.
15 Μαϊου 2012
Από την άλλη άκρη της γής
η Τάρα

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

.....και ο Βασσιλιος, συγνωμη

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ

Βλέπω 2 νεα μέλη εδώ, η Εφφη και η Βασσιλιος Κελλαρης. Καλώς ήρθατε! Σας ευχαριστώ γιατί διαλέξατε το μπλογκ μου. Να περάσατε ωραία.
Με εκτίμηση
η Τάρα

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ


ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Ημουν μπροστά σε έναν καθρέφτη
και είδα το βλέμμα της λύπης...
νοσταλγικό βλέμμα γεμάτο
εικόνες της Ελλάδας που
τόσο μακριά είναι τώρα.
Χρειάζομαι να γεμίσω πάλι
τα μάτια μου με ζωντανές εικόνες
για να χαμογελά πάλι το βλέμμα μου.
Μάτια θλιβερά, μάτια μου μελαγχολικά,
που έχουν στο  βλέμμα τις αναμνήσεις,
μάτια που έχουν μέσα, λίμνες και δάση,
ξημέρωμα και ηλιοβασίλεμα,
πανσέληνο και γαλάζιο ουρανό
θάλασσες και δελφινια....
πράσινες ελιές......
     * * * * *
10 Μαϊου 2012
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος...ξημερώνει...
η Τάρα

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΟΤΑΝ ΤΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΛΑΙΝΕ


ΟΤΑΝ ΤΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΛΑΙΝΕ
Θέλω να ανακατεύω
το αίμα μου με τα
αόρατα σου δάκρυα,
Ελλάδα των αναμνισεών μου!
Και λέω "αόρατα σου δάκρυα"
γιατί σε σένα δεν σου αρέσει το κλάμα,
ειδικά όταν τα δάκρυα μοσχοβολάν
στα νυχτολούλουδα.
400 χρόνια  κάτω από το κράτο
των οθωμανών
και...κερδήσαμε!!!
Γιατί όχι τώρα;
Ζεις τελευταία, Ελλάδα μου,
χειρότερες στιγμές...
πρέπει να ξαναθυμάμαι πάλι,
από την αρχή,
την όμορφη ιστορία μας και
την πανέμορφη μυθολογία γεμάτη γνώση
που μας μιλάνε για αξίες, για την τεχνή,
τη φιλοσοφία, το θαρρός και τις ελπίδες.
Πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή
και μαζί με όλες τις γνώσεις
μέσα στην καρδιά και το πνεύμα μας,
να ξαναρχίσουμε απο την αρχή.

Θα ήθελα, Ελλάδα των ονείρων μου,
να ανακατεύω το δικό μου αίμα,
με τα αόρατα δάκρυα σου που
μοσχοβολάν στα νυχτολούλουδα...
             * * * * *
4 Μαϊου 2012
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος,
η Τάρα