Κοίταξα από το παράθυρο μου
είδα το φεγγάρι
ζωγραφισμένη, εκεί, η Ελλάδα.
Το φεγγάρι έκλαιγε
με ασημένια δάκρυα...
Εκλαιγε η Ελλάδα...
ρώτησα στα νυχτολούλουδα
τι έχει το φεγγάρι...
τι έχει η Ελλάδα...
έγειραν τα πέταλλα τους
απαντώντας...
η Ελλάδα είναι πονεμένη
οι γιοι της την σκοτώνουν
σιγά σιγά από μέσα
άλλοι από αυτούς έπρεπε
να πηγαίνουν έξω...
Πονάει η Ακρόπολη, τα νησιά
τα ιέρα τα μάρμαρα , το Αιγαίο,
η Κνωσσως, η Σαμοθράκη...
Μην κλαίς Ελλάδα!
Ελλάδα των παραμυθιών μου!!
Δεν θα σε αφήσουμε
θα παλεύουμε για σένα...
εδώ θα έχουμε πάντα έναν Λεωνίδα,
μια ασπιδα για την νίκη.....
η TaRa
Αγαπημενη μου,αδελφη ...το μπλογκ σου ειναι υπεροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαινεις και σου μυριζει πευκο,γιασεμακια και νυχτολουλουδα..
θες να βγαλλεις τα παπουτσια και να τρεξεις πανω στο χωμα το μοσχομυρισμενο ...να τσαλαβουτησεις στις ακρογιαλλιες...,να πεταξεις πετραδακια στην θαλασσα και να σηκωσεις μικρα κυματακια,
και παιρνεις μια γευση παρειστικη ,που λες τωρα,να!!! τωρα θα χτυπησουμε τα ποτηρια με ουζο,τσιπουρο ,κρασι κ τσικουδια για να τραγουδησουμε :''στην υγεια σου Ταρα''...
Ας εισαι καλα....
που κανεις την Ελλαδα μια γειτονια...
Σε φιλω στα δυο σου μαγουλα..
Η αδελφη σου
Δημητρα
Δήμητρα, εἶσαι ἐκπληκτική!
ΑπάντησηΔιαγραφήἘξέφρασες τέλεια ὄσα ἤθελα νὰ πῶ καὶ ἐγώ, ἀπολαμβάνοντας αὐτὸν τὸν χείμαρο τῶν ἰδεῶν, τῶν εἰκόνων, τῶν ποιητικῶν συλλήψεων ποὺ ἀναβλύζουν μέσα ἀπὸ τὴν ὑπέροχη, τὴ μεγάλη καρδιὰ τῆς ἀγαπητῆς μας Τάρα.
ΣΤΑ:διάβασα ένα σχόλιο που άφησες για τη Δημητρα,η "αδερφή"μου ελληνιδα:) Την ξέρω εδώ και χρώνια, γράφει πάρα πολύ ωραία και είναι πολύ διαβασμενη. Αγαπά την χώρα...αυτό..το έχεις καταλάβει..Την μιλαγες για μένα με όμορφα λόγια που δεν αξίζω και στο τέλος είπες> "...της αγαπητής μας Τάρα"Γέμισαν με δάκρυα τα μάτια μου..ΜΑΣ είπες. Τώρα βλέπω ότι είχα δίκαιο τόσες φορές που έγραψα ότι η απόσταση πολλές φορές δεν υπάρχει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι σε ένα μέρο που λέει:Δημοσίευση σχολίου και κάτω κάτω λέει:Προεπισκόπηση και επιλογή προφιλ..??? δεν ξέρω πώς να στέλνω μια ανάρτηση απο εδώ!! παλλιά έγραψα λιγες φορές: Ταρα Γοογλε και αμέσως ήρθε το μηνυμα μου, τώρα δεν θυμάμαι πώς το έκανα.Σε ευχαριστώ ΣΤΑ:)) γι να δούμε....
ΕΓΙΝΕ!!!!:)) ήρθε το μήνημά μου! Εμαθα κάτι νεο σήμερα:)) Με ρώτησαν εαν είχα ΥΡΛ, κάτι έτσι αλλα δεν ξέρω τι ειναι. Σε λιγο θα είμαι μαζί σου Δήμητρα, αδερφή μου ελληνιδα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔήμητρα...κι εγώ τώρα, δεν είμαι μόνη, σας έχω
ΑπάντησηΔιαγραφήστην γειτονιά μου, όπως είπες εσύ Δήμητρα. Ναι...αυτό το μπλογκ είναι μια γειτονιά!Εδώ μιλάμε από χάρες και λύπες, από όνειρα και πραγματικότητα, από υγεία και αρρώστιες..και πάντα βρούμε μια λέξη που μας κάνει καλό. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την γειτονιά μας. Μιλάμε μια φορά απο την Κρήτη, άλλη απο Σπάρτη, αλλή από Μακεδονια, Ροδος, Κύπρος, Ιθακη, Αμοργός, Δίστρατο, Κόνιτσα, Καστοριά, Ζακυνθος..κ.τ.λ. όλη η Ελλάδα μαζί...όπως το ονειρεύτηκε ο Μεγας
Αλέξανδρος....Πολλά φιλιά, σε ευχαριστώ,
η TaRa
Καλησπέρα...Στα...!(όπως λέμε στα-σου?είμαι κάπου εδώ..κοίτα με?.Πιάσε με... η μήπως όπως λέμε στα-θερότητα?...ακούμπα πάνω μου και δεν θα πέσεις!!?)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τάρα είναι ένας μικρός γαλάζιος άγγελος, που πετάει πάνω από τα βουνά της Ελλάδας,κολυμπάει στις ακρογιαλιές,ευφραίνεται ανάμεσα στα ασημένια φύλλα από τα λιόδεντρα..και χαμογελάει..
Θα μπορούσες να την πεις και γοργόνα,που αγναντεύει το αιγαίο πέλαγος..
Μια μικρή σειρήνα, που ανοίγει τα φτερά της σαν αετός και πετάει ψηλά ,
αγναντεύοντας την μεγάλη της αγάπη,την αγάπη από τα κατάβαθα της ψυχής της ,την ΕΛΛΑΔΑ.
Μια αγάπη βασανιστική,που βρίσκεται μακριά της,
αλλά και ταυτόχρονα γλυκιά γιατί της δίνει φως ,ζωή και λαχτάρα να γράφει,να μιλάει με τα κύματα της θάλασσας,με τον αέρα,με τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Η Τάρα είναι η αδελφή μου ,που μεγαλώσαμε μακρυά ,αλλά σε μια προηγούμενη ζωή είμαστε μαζί και ποιός ξέρει μπορεί και στην επόμενη!!!
Γεννήθηκε βλέποντας τον Όμηρο ,την ψυχική δύναμη του Αλέξανδρου...
Αδελφή μου δεν σε ξεχνώ.
Είμαι δίπλα σου..
Καληνύχτα Τάρα..
Καληνύχτα Στα
ΔΗΜΗΤΡΑ! καλή μου αδελφή! Τόσα όμορφα λόγια έχεις γράψει...είμαι πολύ συγκινημένη...κι εγώ
ΑπάντησηΔιαγραφήσ!αγαπάω, σε σέβομαι και σε θαυμάζω.
Κατα τύχη σε βρήκα στο απόγευμα εδώ. Μιλάγαμε στο τρόπο που το κάνουμε πάντα:)Σε ρώτησα:θέλω
να μάθω ένα μυστικό, μίπως τα κοχύλια το ξέρουν?
μίπως τα δελφίνια του Διονίσιου??
Ρωτά στους γλάρους, μου είπες...
Ναιιι! σε απάνδησα. Οι γλάροι γράφουν ονόματα στις ακρογιαλιές και τα κύμματα έρθουν σιγά σιγά και τα χαϊδεύουν...
...Μου είπες ότι έχω φτέρα, εκεί άρχισε το γέλιο.Σου είπα: όχι δεν έχω φτέρα, έχω κεράτα:))
Σου είπα ότι ήθελα να μιλήσω μαζί τον Ικαρο και τον Δαιδαλο αλλά καλύτερα όχι:(δεν θέλω να μου γίνει το ίδιο:( αλλά...το σκέφτηκα πιο πολύ και είπα στον εαυτό μου: και εαν πετάω κοντά τον Ηλιο της Ελλάδας?? μπορεί.......
Πάλι σε ευχαριστώ Δήμητρα για τα όμορφα λόγια σου. Σε ευχαριστώ επίσης γιατί μου είπες οτι πάντα κάνεις προσευχή Στον Θεό για μένα:)
Η αδερφή σου, από...από κάθε γωνιά της Ελλαδας,
η TaRa
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα ξεχάσει να πώ κάτι, για να τελειώνω με την
φράση. Μιλάγαμε απο τον Δαίδαλο και Ικαρο...υπάρχει κάτι που λέει: " Και εαν πετάω κοντά στον Ηλιο της Ελλαδας?? μπορεί......"Αλλά θα ήθελα να πώ γιατί έγραψα μπορεί...Ναι!
μπορεί! γιατί δε με πειράζει εαν πέφτω εκεί!!
η TaRa