Πραγματοποίησα ένα μεγάλο μου όνειρο
σε είδα από κοντά
σε ένιωθα μέσα μου
άκουσες από κοντά... Πόσο σε αγαπώ!!
Θυμάσαι που χάιδεψα τα μάρμαρα σου;
ρώτα τις Καρυάτιδες
που με κοίταξαν με σιωπή
άκουσα που μουμούρισαν...
Πόσο πολύ μας αγαπάς!
πόσο σε περιμένουμε εδώ πάντα..."
ΚΡΙΜΑ!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
Μπερδεύτηκα, δεν ξέρω που είναι η σκέψη μου
κοίταξα απ᾿ το παραθύρι τον βραδυνό ουρανό...
τώρα βλέπω το ξημέρωμα...
άραγε να σημαίνει Ελπίδα;
Ελπίδα της νέας μέρας;
δεν ξέρω.
Θυμάμαι...
στον ουρανό είδα τη θάλασσά σου
ένιωσα τη ζεστή άμμο
άκουσα τη θάλασσα
και μια φωνή μου λέει ποιητικά... Σ᾿ αγαπώ
Λες να ᾿ταν η θάλασσα;
Λες να ᾿σουν εσύ, Ελλάδα;
Ενα δάκρυ κύλησε στην άμμο
μια ανάμνηση από μακρυά για σένα...
Εχει φωνή το δάκρυ μου,
για να σου πεί: Σ᾿ ευχαριστώ!
εκείνο το δάκρυ για πάντα θα ᾿ναι μαζί σου...
είναι ζωντανό, σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
χτυπάει σαν το αίμα στις φλέβες μου...
αίμα που γράφει στίχους,
στίχους για σένα
με μια κιθάρα κι ένα βιολί...
Κράτησε τα λόγια μου Ελλάδα
κράτησε τα δάκρυα μου
δεν θα σε ξαναδώ, ίσως, με τα μάτια μου
πάντα θα σε βλέπει η καρδιά μου
πάντα θα χτυπάει για σένα
...για πάντα...
ΚΡΙΜΑ!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
...........
Είναι ξημέρωμα...
Λἰμα, 6 Απριλίου 2002
Από το νοσοκομείο.....
η TaRa
σε είδα από κοντά
σε ένιωθα μέσα μου
άκουσες από κοντά... Πόσο σε αγαπώ!!
ρώτα τις Καρυάτιδες
που με κοίταξαν με σιωπή
άκουσα που μουμούρισαν...
Πόσο πολύ μας αγαπάς!
πόσο σε περιμένουμε εδώ πάντα..."
ΚΡΙΜΑ!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
Μπερδεύτηκα, δεν ξέρω που είναι η σκέψη μου
κοίταξα απ᾿ το παραθύρι τον βραδυνό ουρανό...
τώρα βλέπω το ξημέρωμα...
άραγε να σημαίνει Ελπίδα;
Ελπίδα της νέας μέρας;
δεν ξέρω.
Θυμάμαι...
στον ουρανό είδα τη θάλασσά σου
ένιωσα τη ζεστή άμμο
άκουσα τη θάλασσα
και μια φωνή μου λέει ποιητικά... Σ᾿ αγαπώ
Λες να ᾿ταν η θάλασσα;
Λες να ᾿σουν εσύ, Ελλάδα;
Ενα δάκρυ κύλησε στην άμμο
μια ανάμνηση από μακρυά για σένα...
Εχει φωνή το δάκρυ μου,
για να σου πεί: Σ᾿ ευχαριστώ!
εκείνο το δάκρυ για πάντα θα ᾿ναι μαζί σου...
είναι ζωντανό, σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
χτυπάει σαν το αίμα στις φλέβες μου...
αίμα που γράφει στίχους,
στίχους για σένα
με μια κιθάρα κι ένα βιολί...
Κράτησε τα λόγια μου Ελλάδα
κράτησε τα δάκρυα μου
δεν θα σε ξαναδώ, ίσως, με τα μάτια μου
πάντα θα σε βλέπει η καρδιά μου
πάντα θα χτυπάει για σένα
...για πάντα...
ΚΡΙΜΑ!!! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ, ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
...........
Είναι ξημέρωμα...
Λἰμα, 6 Απριλίου 2002
Από το νοσοκομείο.....
η TaRa
Tara πολλές φορες αναρωτιεμαι πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος εάν δεν είχε υπάρξει ποτε η Ελλάδα.Πως θα ήταν ο σημερινός πολιτισμός?Σίγουρα όχι στο ίδιο επίπεδο.Η Ελλάδα είναι ένα διαμάντι στης Γης το δαχτυλίδι.Όσοι έχουν την τύχη να γεννηθούν Έλληνες δεν το εκτιμούν ίσως όπως θα έπρεπε.Δεν γνωρίζουν ποσο τυχεροί είναι να γεννηθούν σε μια χωρα σαν την Ελλάδα ,ίσως το παίρνουν σαν κάτι δεδομένο.Εγώ ξέρω τι λέω μεγάλωσα στην Ελλάδα.Οι Έλληνες ανεβαίνουν στην Ακρόπολη μονο για να βγάλουν κάποια φωτογραφία.Οι επισκέπτες των Μουσείων είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τουρίστες.Οι νέοι όλο και απομακρύνονται από τις παραδόσεις.ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΕΝΟΣ (ΟΠΩΣ ΕΣΥ) ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ.ΟΧΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ. ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣακή: Ειπες: πώς θα ήταν σήμερα ο κόσμος εαν δεν είχε υπάρξει ποτε η Ελλάδα; Η απάντηση μου είναι:Εαν δεν θα υπάρξει Ελλάδα δεν θα υπάρχει κουλτούρα. Ελλάδα είναι ο μέρος οπου δημιούργησε το πιό σημανδικό πολιτισμό
ΑπάντησηΔιαγραφή