Φαντάζομαι τα δάση και τα βουνά
Γεμάτα δέντρα πολύ παλιά...
Απ᾿ όλα έχουν δει, απ᾿ όλα έχουν ακούσει...
γέλιο και κλάμα, κλάμα και γέλιο,
δέντρα με πολλή γνώση και πείρα.
Πόσος κόσμος έχει περπατήσει από κάτω τους
με προβλήματα και με χαρές
μόνο τα δέντρα ήταν μάρτυρες...
πόσα ζευγάρια έγραψαν πάνω
το όνομά τους μέσα σε μια καρδιά...
ονόματα, που τα δέντρα κρατάνε για πάντα.
Πόσους όρκους έχουν ακούσει...
και τόσο κλάμα επίσης...
Άκουσαν το όρκο της αγάπης
Αρραβωνιασμένων..
Πόσοι ταξιδιώτες κουρασμένοι
κάθισαν κάτω από δέντρο
αναζητώντας διάλειμμα και σκιά...
Δέντρα στα δάση και τα βουνά
που μοιράζονται
όλα τα μυστικά του κόσμου,
με το χώμα, με τον ουρανό,
με τις λίμνες.
Χώμα κάτω απ’ τα δέντρα
που πολλές φορές
το πότισαν τα δάκρυα των ταξιδιωτών…
Ουρανό που πολλές φορές,
το δέντρο από πάνω
ήταν μάρτυρας ενός φιλιού…
Μια φορά έμαθα και το σύμβολο
του χαμόγελου μέσω ίντερνετ, ήταν αυτό… :)
τότε, με ένα καρφί σχεδίασα
πάνω σε ένα κορμό
εκείνο το σύμβολο,
τότε, κάθε φορά που το βλέπω μου φαίνεται
ότι μου χαμογελάει και είπα:
"δεν είμαι μόνη, έχω ένα φίλο,
που μου χαμογελάει κάθε φορά που με βλέπει".
Δέντρα, που ξέρουν από ζωή και θάνατο
Από τόσο κόσμο που απαγχονίζεται
Κρεμασμένος από ένα κλαδί...
ενώ… τα παιδιά κατασκεύασαν ψηλά
ένα σπιτάκι για το παιχνίδι τους γεμάτο γέλιο.
Τόση πολλή πείρα
έχουν τα δέντρα των βουνών και των δασών…
Εάν μπορούσαν τα δέντρα να μιλήσουν…
Λίμα 10 Οκτωβρίου 2011
η Τάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου