Ήμουν στον κήπο...
προχθές υπήρχαν τριαντάφυλλα κίτρινα και κόκκινα,
χθες έγιναν μαύρα...
πρέπει να είναι γιατί τα δάκρυα
που γέμισαν τα μάτια μου,
έπεσαν στον κήπο σαν μαύρα δάκρυα...
Κοίταξα τον καθρέφτη και...
είδα το βλέμμα της λύπης...
Ήταν μεσημέρι, αλλά εγώ
περπατούσα στον κήπο
κάτω από σεληνόφως...
Μια μέρα χαρά
άλλη... λύπη
μια μέρα... υγεία
άλλη... αρρώστια
μια μέρα... συντροφιά
άλλη μέρα... μοναξιά
Έτσι είναι η ζωή!
Θυμήθηκα τον Φοίνικα
που πέθανε στη φωλιά του
και από τις στάχτες του
πάντα αναγεννιέται!!!
Αυτή η ιστορία με έκανε
να θυμηθώ τον Χριστό,
που πέθανε στην φωλιά του:
το Σταυρό!!!
κι έχει αναγεννηθεί για πάντα!
για τη χαρά μας!!!
Σήμερα ξαναείδα τα
κόκκινα και κίτρινα τριαντάφυλλα,
και μαζί...
άσπρα τριαντάφυλλα,
το χρώμα της αγνότητας....
********
Λίμα, 24 Οκτωβρίου 2011
η Tara
"Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την Δόξα τραβά" έλεγε ένα τραγούδι παρελάσεων, που ακούγεται μόνο ως ειρωνικό σχόλιο στις μέρες μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχουν φωνές Ελλήνων στοχαστών, όπως ο Χρήστος Γιανναράς και ο Γιώργος Καραμπελιάς, που πιστεύουν πως βιώνουμε το τέλος του Ελληνικού Πολιτισμού...ελπίζω να κάνουν λάθος και να αποδειχθεί πως η Ελλάδα θα ξανα-αναστηθεί μέσα από τις στάχτες της, για να ξαναλάμψει...Μακάρι!
Ναι Μαρία σίγουρα η Ελλάδα θα ξανα-αναστηθεί απο της στάχτες της! Μαρία, γιατί κάτω το σχόλιο σου λεει: Απάνδηση διαγραφή;; Το `εχω δεί κάτω πολλά σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά
η Τάρα