Η ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Πόσες μάχες,πόσους πολέμους

έχεις υποφέρει εδώ και αιώνες, Ελλάδα...

Πόσο πολύ ξέρεις από θάνατο, πείνα, αρρώστιες

που αφήνουν έρημες

τις οικογένειες των παληκαριών σου.

Τόσες γυναίκες έκλαψαν

για γιούς, για άντρες...

Πόσες Ελληνικές πόλεις

έχουν καταστρέψει οι ξένοι    

και πάλι τις έχουν ξαναχτίσει απ' την αρχή...

Αλλά πάντα, μετά τον πόλεμο, τον θάνατο, την καταστροφή

έρχονται πάλι, με πίστη βαθιά και αμέριστη αγάπη στην πατρίδα

οι γενναίοι,θαρραλέοι φαντάροι

να παλέψουν για την Ελλάδα...

ξανά και ξανά...

με αυτοθυσία, με ανδρεία, με δύναμη και ταπεινότητα

για τον πολιτισμό, για τη θρησκεία,

για τη μοναδική τους πατρίδα...

Και να...

έτσι που κάθομαι, θυμήθηκα...

μια εικόνα ζωντανή...

Τον  Έλληνα φαντάρο  

να δίνει το χέρι στον εχθρό...

για να βγει από το χαράκωμα...

Θυμήθηκα τη μάνα του Λεωνίδα

να λέει στον γιό τον αντρειωμένο:

''Καλύτερα νεκρό, γιε μου, πάνω στην ασπίδα να σε φέρουν,

παρά δειλό να σε πούνε...''

Θυμήθηκα τον Πλάτωνα:

''αυτό που λένε Θάνατο... είναι ΖΩΗ!...

και η Ζωή ειναι Θάνατος...''

Πολύ έχεις υποφέρει, Ελλάδα...

Μήπως δεν είναι αρκετά;

Λίμα, 8 οκτωβρίου 2011

η Τάρα