ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ... ΓΕΜΑΤΗ ΑΣΤΕΡΙΑ

Αφιερωμένο στη Ρόδο

Θυμάμαι...

Έχει κρύο... είναι νύχτα... ξέχασα την ώρα

Κοίταξα από το παράθυρο

είδα έναν μικρό κήπο

όνειρο λές...;

Όλα αλλάξανε μπρος στα μάτια μου

άλλαξε ο κήπος... έγινε θάλασσα

κι η Ρόδος... όλα καταπληκτικά

τα κύματα έβγαζαν μουσική

χτυπώντας στα βράχια

η μυρουδιά της θάλασσας...

όλα εκεί... ακόμα κι ο κολοσσός!

ολόκληρος... γίγαντας φοβερός...

απεσταλμένος, ανάμεσα στη γη και στον ουρανό...

ψηλός... να μιλά στον Δία

για γεγονότα στη γη, στη θάλασσα...

μάρτυρας σε όλες τις μάχες...

ήρωας, που έχασε αργά-αργά τα μπράτσα του,

την αγκαλιά, τα πόδια του...

θαρραλέος ναύτης και στρατιώτης

τη ζωγραφιά του ο ήλιος χάρισε

στον ουρανό...

Ρόδος...

παραλίες με λουλούδια γεμάτες

λουλούδια που οι σειρήνες πέταξαν στον Κολοσσό...

Ρόδος...

μυρίζει νίκη

το άκουσε ο Κολοσσός

κι άγγιξε μια χούφτα γεμάτη αστέρια

μου τά ᾿βαλε στα μαλλιά...

Ρώτησα...

τα κόκκινα ρόδια, ρώτησα τον αφρό

Γιατί ο Δίας διάλεξε τον Κολοσσό για τη Ρόδο;

θα πούνε... ίσως...

«Με τον θαρραλέο Κολοσσό...

μύρισε στη Ρόδο η νίκη...»

     **************

Λίμα, Σεπτεμβρίου 2008

από το νοσοκομείο...

η Τάρα