ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΔΡΟΣΙΑΣ

Δεν κλείνουν τα μάτια
συμφωνία μουσικής η βροχή που πέφτει...
Ξημερώνει σιγά-σιγά
αφήνοντας μου η βροχή δώρο
πάνω σε ένα φύλλο
...μια σταγόνα δροσιάς...
Την πήρα στη χούφτα μου,
τη φίλησα...
της μουρμούρισα να κάνει με τ᾿ αεράκι ταξίδι μακρινό
στη χώρα της καρδιάς μου...
την Ελλάδα...
να της πει πόσο την αγαπώ
πόσο μελαγχολώ γι αυτήν.
Έσπασε σε όλα τα χρώματα
που έχει μια σταγόνα δροσιάς
και μου είπε: Ναι!
Την άφησα στην ακρογιαλιά
της είπα να πάει στο Αιγαίο.
Πέρασε καιρός...
μια νύχτα έβρεξε πολύ
και το πρωϊνό απ᾿ το παράθυρο μου
πάνω σ᾿ ένα πέταλο
ήταν δύο σταγόνες δροσιάς...
η δική μου σταγόνα ήταν εκεί
κι ακόμα μια...
Τη ρώτησα αν πήγε στην Ελλάδα...
και μου απάντησε:
Πήγα και σου έστειλε μία σταγόνα
απ᾿ τον αφρό του πελάγους
για να ζεί μέσα στην καρδιά σου
για να θυμάσαι κάθε μέρα
πόσο! και το Αιγαίο σε αγαπά...

 * * * * *
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος,
η Τάρα