Είναι νύχτα, πήγα στον κήπο,
έβρεξε λιγο.
Ήταν ένα λυπημένο απόγευμα.
Κάθισα,
σήκωσα το πρόσωπό μου,
ένιωσα ένα χάδι φρεσκάδας...
Περίμενα αυτή τη βροχή
όπως περιμένουν
τα πέταλα τη δροσιά.
Εκλεισα τα μάτιά μου και...
ρώτησα τη βροχή:
"Από που έρχεσαι;''
"Απο την Ελλάδα", απάντησε
από το Αιγαίο Πέλαγος...
έγινα σύννεφο,
ταξίδεψα μέχρι εδώ
για να σε χαϊδέψει η θάλασσα.
Μύρισα τις σταγόνες...
Ναι! μύριζαν Αιγαίο!
ένα μείγμα από σειρήνες
και νυχτολούλουδα...
Οι σταγόνες άρχισαν να πέφτουν
με ελληνικό ρυθμό:
άκουσα λαϊκά, ρεμπέτικα και
χανιώτικο ρυθμό...
έπαιξαν τον Ύμνο του Βυζαντίου
δίπλα στα αυτιά μου.
Ένιωσα μια αλμυρή γεύση...
"από το Αιγαίο;"
ρώτησα τη βροχή.
"Όχι μόνο απο το Αιγαίο, Τάρα", απάντησαν,
"είναι σταγόνες της θάλασσας,
ἀναμιγμένες με τα δάκρυα σου"...
Η Τάρα
14 Δεκεμβρίου 2011
Από την άλλη άκρη της γής...
Οι σταγόνες της βροχής ποτίζουν το χώμα ,το αναζωογονουν το δροσίζουν του δίνουν τη δύναμη να βγάλει λουλούδια να κάνει τα δέντρα να καρπίσουν και να θρέψουν τους Aνθρώπους Το χαρτί που κρατάς Tara δέχεται με ευγνωμοσύνη της σταγόνες της βροχής που πηγάζουν από τα ματια σου,γιατί γίνονται λέξεις και ποιήματα που θρέφουν το πνεύμα μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σακη:τόσο καλά το περιγραφεις! λες `οτι οι σταγόνες της βροχής γίνονται λέξεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι ένα ανθρώπο πολύ ευαίσθητος. Σε κάλεσα απο πριν για να γράφεις στην κεντρική σελιδα, γιατί δεν το κάνεις;και θα ήθελα να ζητώ το ίδιο σε ολα τα μέλη
η Τάρα