Αγαπημένη, Ελλάδα μου,
μέσα στο χειμώνα μου,
από μακριά σε βλέπω
από μακριά σε νιώθω
από μακριά σε αγκαλιάζω
από μακριά σε χαϊδεύω
από μακριά σε φιλώ
από μακριά πλησιάζω
από μακριά σε ονειρεύομαι
από μακριά καθισμένη σε έναν κήπο τρέχω ανάμεσα τα δέντρα σου
από μακριά μυρίζω τις ελιές σου,
τη θάλασσα σου,
τα αγριολούλουδα σου...
Από μακριά βλέπω έναν θαλασσινό κήπο,
Από μακριά ακούω ένα λυπημένο μπουζούκι
που ξέρει ότι υποφέρεις...
Από μακριά σε θαυμάζω, ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!
από μακριά βυθίζω τα πόδια μου στη θάλασσα σου, εκεί στο Αιγαίο!
.............................................
Θάλασσες, ζωή, μυρωδιές, εικόνες, γλυκύτητα,
ομορφιά, καντάδες και μαντινάδες...
Ήμουν καθισμένη σε ένα πάρκο
από ένα μεγάλο τριαντάφυλλο κίτρινο
είχε πέσει ένα πέταλο κάτω, στα πόδια μου...
τα δάκρυά μου έτρεξαν σαν ποτάμια
πήρα εκείνο το πέταλο του κίτρινου τριαντάφυλλου
και... με αυτό στέγνωσα το κλάμα μου...
τα δάκρυά μου που τραγούδησαν σιγά-σιγά στο πέταλο...
"είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι και... πάντα κυλάμε μαζί"
Από μακριά, αγαπημένη Ελλάδα μου,
μου κάνεις συντροφιά στη μοναξιά μου...
Απο την άλλη άκρη της γης
η Τάρα
Σαν Έλληνας που βλέπει τη χωρα του να βυθίζεται σιγά σιγά στο χάος και στη αβεβαιότητα ψάχνω συχνά πυκνά να βρω κάτι διαφορετικό μια μικρή αναλαμπή κάποια ηλlαχτιδα ελπίδας που όχι μονο θα με ανεβάσει ψυχικά αλλα θα με κάνει να αισθανθώ ότι η Πατρίδα θα ξαναγεννηθεί όπως ο Φοίνικας και θα πετάξει πάλι ψηλά στο παγκόσμιο στερέωμα.Έτσι ρομαντικά γυρίζοντας στο internet ψαχνωντασ ελπίδα έπεσα σε ενa blog που με έκανε να αισθανθώ μια ευχάριστη έκπληξη που μου έδωσε φτερά
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένα κύμα από Ελλάδα"
http://pantotellada.blogspot.com/
Άρχισα να διαβάζω αυτά τα ποιήματα που μπορεί να μην είναι ο Οδυσσέας Ελύτης όμως κρύβουν μια ζεστασιά και μια υπέρμετρη αγάπη για την Ελλάδα μας .Ήταν ένας χείμαρρος λατρείας για την Ελλάδα το πολιτισμό της τα βουνά τις ακρογιαλιές της για το κύμα του Αιγαίου που σπάει στους βράχους για τους Αρχαίους προγόνους μας.Ήταν μια τεραστια αγκαλιά για οτιδήποτε Ελληνικό.Ωραία μέχρι εδώ θα μου πεις ποια είναι η έκπληξη?Υπάρχουν πολλοί Έλληνες που γραφουν ποιήματα για την Ελλάδα.
Όχι το blog αυτό με τα ποιήματα που ξεχειλιζουν λατρεία για οτιδήποτε Ελληνικό ,τα γραφει μια ποιήτρια από το Περού η Tara Αμάγια.Αυτοδίδακτη στα Ελληνικά που αισθάνεται Ελληνίδα μέχρι το κόκαλο και ας μην γεννήθηκε στη πατρίδα μας.Γιατί η ίδια διάλεξε να γεννηθεί πνευματικά Ελληνίδα και να περάσει την ζωή της λατρεύοντας την Ελλάδα που την λέει μάνα της. Αισθάνθηκα μια υποχρέωση να επικοινωνήσω μαζί της και να της πω ένα Ελληνικό ευχαριστώ.Ήταν πολύ ευγενής χωρίς τα Ελληνικά της να ειναι τέλεια αφού είναι αυτοδίδακτη.Μου είπε μόλις γύρισα από την Ελληνική Πρεσβεία στην Lima έκαναν μια εσπερίδα με άτομα από το Πανεπιστήμιο Βορειου Ελλάδος."διαβασα" ποιήματα μου για την Ελλάδα και μου έκαναν δώρο μια Ελληνική σημαία.Αυτό λαχταρούσα πάντα έτρεξα με δάκρυα χαράς να την βάλω πάνω από το κρεβάτι μου.Πως λοιπόν όταν υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο σαν την Tara που αγαπούν αυτόν τον τόπο από τόσο μακρυά.Να μην τον αγαπώ εγώ διπλά που γεννήθηκα σε αυτά τα χώματα?
Για την εφημερίδα ΤΟ ΒΉΜΑ 26 Δεκέμβρη 2011.
Σχόλιο για το άθρο "Οταν τα αγάλµατα µιλούν στους ανθρώπους"
Καλησπέρα Σακη, σαν πάντα, γράφεις πολύ ωραία, ανάμεσα τα λόγια σου, μπορώ "να δώ" η αγάπη σου για την Ελλάδα. Μου άρεσε εκείνο που είπες: Η πατρίδα θα ξαναγεννηθεί όπως ο Φοινικας! Ναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣακη, έτσι πρέπει να είναι, το λέει η ιστορία μας, η μυθολογία που είναι ιστορία όχι γραμμενα.
Πρέπει να παλεύουμε όλοι μαζί για να ξαναγεννηθεί η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ! ο μέρος οπου δημιούργησε το πιο σημανδικό πολιτισμός!
Χαιρετισμούς
η Τάρα
Αγαπημενοι μου φιλοι οσοι ερχεστε μεσα σε τουτον τον ευωδιαστο κηπο...που μπορει να ευωδιαζει μαστιχα απο τα μαστιχοδενδρα,μπορει να ευωδιαζει πευκο και ρετσινι,μπορει να ευωδιαζει αιγαιο,θυμαρι και γλυκανισο...μπορει ακομα να ευωδιαζει και αγαπη !Αγαπη για τουτη την μεγαλη πατριδα την Ελλαδα.Η καρδια της ψυχικης μου αδελφης ειναι ενα πουλι που πεταω πανω απο την στερια και την θαλασσα της Ελλαδας.Που μπορει να ζησει κ να ανασανει μονο με το αρωμα της!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο τον καιρο ειναι πολυ λυπημενη η ψυχη της γιατι χωρις τις φωτογραφιες στο μπλογκ της θα την εγκαταλειψτε ολοι!!!
Θα ηθελα να της δειξτε πως αγαπουν οι πραγματικοι Ελληνες και πως ξερουν να αγκαλιαζουν!!!
Δωστε στην αδελφη μου να καταλαβει ποσο πολυ την αγαπαμε γι'αυτο που ειναι!!!Μια δευτερη Μπουμπουλινα,που δεν θα δισταζε να φωναξει ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ'' κρατωντας ψηλα την σημαια..
Σε αγαπω μακρυνη σε αποσταση .
πολυ κοντινη στην ψυχη και καρδια αδελφη μου
Δημητρα
Αγαπημένη αδελφή μου.Μην ανησυχείς,είμαι καλά και έτοιμη για να ξανα αρχίζω πάλι. Μου είπες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερη Μπουμπουλινα:)) θα'ρθώ με `ολα τα καράβια μου, πρώτα, στο Καστελοριζο, κρατώντας πάντα ψηλά την σημαία μας!! Σας `εστειλα ποίηματα και ο ιδιο καλό φίλο που πάντα με βοήθησε με τις εικονες, τα έχει στολίζει με αυτές. Οχι πάντα έχουμε ελεύθερο χρώνο, καλή μου Δήμητρα. Σε ευχαριστώ, με στοργή
η Τάρα
...“Τι είναι η πατρίδα μας”; Ήταν η επιδοτούμενη ψευδοϋπαρξιακή απορία, μία από τις πολλές που καλλιεργήθηκαν με σκοπό να βραχυκυκλώσουν την αδιάρρηκτη σχέση πίστης και λογικής, αυτόν το δεσμό που έκανε τη γενεσιουργό διαφορά ανάμεσα στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι λοιπόν. Η πατρίδα μας δεν είναι οι κάμποι ή οι ραχούλες. Δεν είναι τα σύνορα μας στον ‘Εβρο ή το Αιγαίο, η “σπιθαμή που δεν παραχωρούμε”. Δεν είναι καν η Σμύρνη, η Πόλη ή ο Πόντος, αφού και η φυσική παρουσία του Ελληνισμού ήταν πολύ μακρύτερα.
Ως το μακρινό και σήμερα ολοσκότεινο Αφγανιστάν που κάποτε λουζόταν στο φως το Ελληνικό και περηφανευόταν. Σήμερα η μητέρα της Σάμσια που δέχτηκε οξύ επειδή πήγε να μάθει γράμματα, αναπολεί τις εποχές που η Ελλάδα ήταν ο ήλιος που έφερνε φως στην πατρίδα της. Τότε που οι κοπέλες στο Αφγανιστάν μάθαιναν για τον γενάρχη τους, Αλέξανδρο και τον ήρωα τους, Ηρακλή στα χιλιάδες σχολεία, στα μουσεία και στα αρχαία τείχη των “προγόνων” τους…
Σήμερα, εν έτει 2012 δισεκατομμύρια ανθρώπων δεν γνωρίζουν τι θα πει “δικαίωμα”, παιδιά και γυναίκες θεωρούνται αντικείμενα, η Ελλάδα είναι πιο συγκεκριμένη και πιό επίκαιρη από ποτέ.
Η Ελλάδα που εδώ και 5 χιλιετίες θωράκισε το δίκιο των αδύναμων στην ίδια της την κοινωνία. Όπου οι ίδιοι οι δυνατοί έθεσαν φραγμούς στην ασυδοσία της ισχύος, έτσι γεννήθηκε το νομικό δίκαιο. Η πρώτη μορφή κοινωνικής προστασίας στον πλανήτη, όταν παραδίπλα βασίλευε η κάστα, το ρόπαλο και το ξίφος. Αυτό ακριβώς χωρίζει τον άνθρωπο από τον βάρβαρο.
Για να καταλυθεί το δίκαιο, το φως και να βασιλέψει η Βαρβαρότητα, πρέπει να φύγει η Ελλάδα. Να αλλοτριωθεί, να αμφισβητηθεί, να χαθεί από προσώπου Γης.
Γιατί η Ελλάδα είναι η ψυχή που ματώνει μπροστά στην Αδικία. Κυριολεκτικά. Από τις Θερμοπύλες, μέχρι τις πύλες του Πολυτεχνείου. Από το Λιοπέτρι της Κυπρου εως την πλατεία Συντάγματος. Από το Ζάλογγο εως το κρατητήριο της Πάτρας όπου η Ελληνίδα μάνα προτιμά να κρεμαστεί από το να ατιμαστεί μπροστά στην δικαιοσύνη των αδίκων.
Η Ελλάδα είναι το ανάχωμα, ο εφιάλτης, η πέτρα της ιντιφάντα, το ξίφος του Παλαιολόγου. Η Ελλάδα είναι η ιδέα που μίσησε και πολέμησε ο Μέτερνιχ, ο Μουσολίνι, ο κάθε τύραννος του πλανήτη.
Η Ελλάδα είναι το μυστηριακό γονίδιο που σε κάνει να θυσιάζεσαι ανιδιοτελώς, χωρίς ουρί και παραδείσους, παρά μόνο για τη Λευτεριά. Μα να σου φαίνεται συνάμα λογικό και εξηγήσιμο. Να φτιάχνεις ύμνο Εθνικό που δεν τιμά την Εθνική ανωτερότητα, αλλά αυτούς που πεθαίνουν για τη Λευτεριά! Ναι, αυτή που άλλοι φυλακίζουν και εκτελούν ενώ άλλοι ξεπουλούν για τα αργύρια του Ιούδα και του Εφιάλτη.
Γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ακριβή, που δεν εξαγοράζεται. Ύψιστη η Τιμή της.
Και έτσι εξηγείται απολύτως λογικά αυτό που άλλοι το χαράζουν απλώς σε εγχειρίδια σφαγών και γενοκτονίας για να κρύψουν την βαρβαρότητα της ατιμίας τους
Τι Τιμή να είσαι Έλληνας…...!!!!
Με αγάπη η μακρυνή σου αδελφή
Δημητρα