ΕΙΜΑΙ..... η θάλασσα να σε αγκαλιάζει
ΕΙΜΑΙ..... ο ήλιος που σε ζεσταίνει
ΕΙΜΑΙ..... το φεγγάρι που σε φωτίζει
ΕΙΜΑΙ..... τα νυχτολούλουδα που σου έχω χαρίσει
ΕΙΜΑΙ..... το δάσος που σε δροσίζει
ΕΙΜΑΙ..... η μητέρα που θα σε φωνάξει
...... που θα σε προσέχει
ΕΙΜΑΙ..... η ΕΛΛΑΔΑ που σε αγαπά!!!
* * * * * * *
Από την άλλη άκρη της γής
η Τάρα
Ο χρόνος γλιστράει σαν την άμμο στην παλάμη μου.Όμως η δικη σου ανάμνηση Ελλάδα είναι χαραγμένη για πάντα στην πετρα.Δεν θα μπορούσα να ΕΊΜΑΙ η Tara χωρίς εσένα Ελλάδα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣακη, επίσης εσύ την αγαπάς πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖΉΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ! ΖΉΤΩ!!!
Κι εγω επισης ειμαι στην Ελλαδα ,δακρυσμενη,που υπαρχουν ανθρωποι ,που ζουν(...αν ζουν)...οπως το παρακατω:
ΑπάντησηΔιαγραφή42ΧΡΟΝΗ ΑΣΤΕΓΗ
Βούτηξε στα νερά με το μωρό της
Πήρε το μόλις 2,5 ετών αγοράκι της αγκαλιά και βούτηξαν στα παγωμένα νερά της θαλάσσιας περιοχής της Αλικαρνασσού προκειμένου να δώσει τέλος στο μαρτύριο που ζούσαν.
Πήρε το μόλις 2,5 ετών αγοράκι της αγκαλιά και βούτηξαν στα παγωμένα νερά της θαλάσσιας περιοχής της Αλικαρνασσού προκειμένου να δώσει τέλος στο μαρτύριο που ζούσαν. Ο λόγος για μία 42χρονη, η οποία μέσα στην απόγνωσή της για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει, πίστεψε ότι ο θάνατος της ίδιας και του παιδιού της θα ήταν η «λύτρωσή» τους. Την τελευταία στιγμή περίοικοι που κατάλαβαν τις προθέσεις της, έσπευσαν να την ανασύρουν από την θάλασσα με το παιδί να πλαντάζει στο κλάμα από το κρύο. Ετρεμαν σύγκορμοι και σε κατάσταση σοκ μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Εκείνη οδηγήθηκε στην ψυχιατρική κλινική, ενώ το αγοράκι, ο Οσκαρ, νοσηλεύεται στην παιδιατρική. Οι γιατροί που εξέτασαν τη μητέρα δεν διέγνωσαν κάποια ψυχική διαταραχή. Το δράμα της 42χρονης άστεγης και άνεργης μητέρας συγκλόνισε ακόμα και το προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Ανθρωποι που έζησαν την υπόθεση τονίζουν την ανάγκη στήριξης αυτής της μητέρας από φιλανθρωπικές οργανώσεις και σωματεία, ώστε να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να ξαναβρεί την ελπίδα για το αύριο.
........
Ετσι αγαπαει η Ελλαδα τα παιδια της..
Με αγαπη η μακρυνη σου αδελφη..
Δημητρα
Δήμητρα, αδελφή μου. Πολύ λυπήθηκα με το σχόλιο σου. Ναι, η ζωή είναι πολλές φορές σκληρά, αλλά δεν είναι μαρτύριο η Ζωή!Ελλάδα μας αγαπά! αλλά επίσης μας έδωσε ελευθερία. Η απόφαση που πήρε ένα ανθρώπο είναι η απόφαση του. ΞΕΡΩ πολύ καλά οπου Ελλάδα ζει χειρότερες στιγμές αλλά δεν είναι η μοναδική΄, επίσης εδώ γίνονται πράγματα όπως εκείνα που λες. Η ζωή είναι δύσκολη, επίσης για μένα αλλά ποτέ δεν χανω τις Ελπίδες, Ελλάδα μου έμαθε απο αυτές και τις έχω γραμμένες στο νού μου. Ολλες τις μέρες κάνω προσευχή για την Ελλάδα και για ολους σας.Ειδικά για την Μακεδονία που τόσο πολύ υποφέρει. Με πολύ τρυφερότητα, η αδελφή σου μακρινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήη Τάρα