ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ

ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ...

Περπάτησα στο δρόμο ανάμεσα στους κήπους

Και σκεφτόμουν την Ελλάδα

Θυμήθηκα την Αντιγόνη...

είπα: είμαστε τυχερές οι δύο,

με πόνο μέσα μας, αλλά

μπορούμε να περπατάμε.

Επίσης αυτή κι εγώ μπορούμε

να δούμε, εκείνο που δε μπορούν να

δουν ο Οιδίποδας και ο Ομηρος.

Ακουσα το τιτίβισμα των πουλιών,

είπα: μπορώ να ακούω!! Είμαι τυχερή!!

Εσκυψα στο πάτωμα

γιατί είδα ένα λουλούδι

στο χώμα πεταμένο,

αλλά μύρισε:)

Είπα: είμαι τυχερή,

μπορώ να μυρίζω το άρωμα σε αυτό

το λουλουδι και να το δω.

Συνέχισα με το περπάτημά μου,

Είδα τα φυλλοφόρα δέντρα των ελιών, έφαγα...

Είπα, είμαι τυχερή, έχω φαγητό.

Ενας γέρος με ρώτησε που είναι ένα χωριό,

του είπα που είναι...

και είπα επίσης, είμαι τυχερή!

μπορώ να μιλήσω!

Περπάτησα λίγο ακόμα

και δρόσισα τα κουρασμένα μου πόδια

στην ακρογιαλιά και ξεκουράστηκα

κάτω ενα δέντρο που μου έδωσε σκιά.

Είπα: είμαι τυχερή, έχω δροσιά και σκιά...

Σήκωθηκα, είδα σαν... τεράστια άσπρα

Μαργαριτάρια να περιβάλλονται από ένα γαλανό ουρανό

είπα: Είμαι τυχερή! έφτασα την Ελλάδα!!

           ......................

28 Αύγουστο 2012

Με αγάπη,

η Τάρα