Θυμήνηκα η παιδική μου ηλικία, όταν ο τσιγγανο Σπύρος μου μίλαγε απο την μυθολογία της Ελλάδας. Μου τα διήγειται σαν ένα παραμύθι της νεραιδες....Ηθελα να γράφω απο ένα παραμύθι αλλα ξέρω που θα κάνω πολλά λάθι, γι αυτό ζητώ συγνώμη.
ΤΟ ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΑΙΓΑΙΟ
Ξύπνησα, ήταν μεσάνυχτα, κοίταξα απο το παράθυρο το φεγγάρι και είδα ένα μικρό και λυπημένο φεγγαρι.
Το κοίταξα...έκλεισα τα μάτιά μου και "είδα" που μεγάλοσε και λαμπεί σε ένα ουρανό πολύ γαλανό.
Ακουσα ένα κελάρισμα, ήταν τα αστέρια που έραψαν ένα φόρεμα για την Σελήνη, για το γαμο της με το πριγκηπας Αιγαιο.
Ηταν ένα πανέμορφη δανδέλα, που έπλεξαν με του αφρο του πελαγου μαζί ασπρα μαργαριταρια, τα κοχίλια στόλισαν τα μαλλιά της, η Σελήνη ήταν ντυμένη σαν μια νύφη!
Ο αέρας πήρε στο Φεγγάρι στα βρατσα του και την έφερε στην αμμο...ξαφνικά άρχησαν να τραγουδάν οι καρδερινες και τα δελφινια με τα μπουζούκια τους ...Ενα κύμμα χαϊδεψε τα πόδια της Σελήνες και την έφερε στο αφρο, εκεί υα είναι το γάμο, τότε απο το αφρισμένο βγήκε ο Πριγκηπας Αιγαιο,αγκάλιασε με γλυκήτητα στην νύφη του και μπροστά ο Ποσειδώνας την είπε: Αυτό είναι ενα όρκο, πάντα θα είμαστε μαζί, κανείς δεν μπορεί να ξεχορίζει το Φεγγάρι απο μια θάλασσα ερωτευμένη, απο τώρα όλες της νύχτες θα είναι ΄μαζί την Σελήνη και το Αιγαίο....
Δεν θέλω να ανοίγω τα μάτιά μου...φοβάμαι, ίσως ήταν μόνο ένα όνειρο και δεν το ξαναδώ πάλι απο κοντά...ένα ουρανό τόσο γαλανό, σαν το ουρανό της Ελλάδας, ένα Φεγγαρι τόσο λαμπερό και μια θάλασσα τόσο ερωτεύμενη....
Τεταρτη, 13 Απριλίου 2011
η TaRa
ΤΟ ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΑΙΓΑΙΟ
Ξύπνησα, ήταν μεσάνυχτα, κοίταξα απο το παράθυρο το φεγγάρι και είδα ένα μικρό και λυπημένο φεγγαρι.
Το κοίταξα...έκλεισα τα μάτιά μου και "είδα" που μεγάλοσε και λαμπεί σε ένα ουρανό πολύ γαλανό.
Ακουσα ένα κελάρισμα, ήταν τα αστέρια που έραψαν ένα φόρεμα για την Σελήνη, για το γαμο της με το πριγκηπας Αιγαιο.
Ηταν ένα πανέμορφη δανδέλα, που έπλεξαν με του αφρο του πελαγου μαζί ασπρα μαργαριταρια, τα κοχίλια στόλισαν τα μαλλιά της, η Σελήνη ήταν ντυμένη σαν μια νύφη!
Ο αέρας πήρε στο Φεγγάρι στα βρατσα του και την έφερε στην αμμο...ξαφνικά άρχησαν να τραγουδάν οι καρδερινες και τα δελφινια με τα μπουζούκια τους ...Ενα κύμμα χαϊδεψε τα πόδια της Σελήνες και την έφερε στο αφρο, εκεί υα είναι το γάμο, τότε απο το αφρισμένο βγήκε ο Πριγκηπας Αιγαιο,αγκάλιασε με γλυκήτητα στην νύφη του και μπροστά ο Ποσειδώνας την είπε: Αυτό είναι ενα όρκο, πάντα θα είμαστε μαζί, κανείς δεν μπορεί να ξεχορίζει το Φεγγάρι απο μια θάλασσα ερωτευμένη, απο τώρα όλες της νύχτες θα είναι ΄μαζί την Σελήνη και το Αιγαίο....
Δεν θέλω να ανοίγω τα μάτιά μου...φοβάμαι, ίσως ήταν μόνο ένα όνειρο και δεν το ξαναδώ πάλι απο κοντά...ένα ουρανό τόσο γαλανό, σαν το ουρανό της Ελλάδας, ένα Φεγγαρι τόσο λαμπερό και μια θάλασσα τόσο ερωτεύμενη....
Τεταρτη, 13 Απριλίου 2011
η TaRa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου