ΕΙΔΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ

ΕΙΔΑ  ΕΝΑ  ΑΣΤΕΡΙ

Δε μπορούσα να κοιμηθώ,

ξύπνησα στις 1.30 μετά τα μεσάνυχτα,

έβαλα μια ρόμπα και πήγα στον κήπο.

Θυμήθηκα τον Knut Hamsoun και το

έργο του που κέρδησε το Νοβελ: ΠΑΝ,

μια νύχτα στα δάση...

Το θυμήθηκα τόσες φορές στην ζωή μου...

μου έκανε συντροφιά η φύση,

που τόσο όμορφα περιγράφει το βιβλίο.

Εδώ που μένω, είναι δύσκολο να βρούμε

ένα αστέρι, αλλά είδα ένα που λαμπεί μοναχό.

Μου είπε: "θέλω να σε δω ευτυχισμένη,

θα σου δωρίσω την ομορφιά του κόσμου"

Οχι, τον απάνδησα, δεν υπάρχει

παντοτινή ομορφιά, αλλάζει με τα χρόνια,

μόνο μένει στο βλέμμα.

"Θα σου δωρίζω όλη την νεότητα του κόσμου" μου ειπε

"Θα σου δωρίσω όλα τα χρώματα του σύμπαντος, ειδικά

τα χρώματα του ξημερώματος και του ηλιοβασιλέματος"

Αυτό μόνο υπάρχει στον ουρανό της Ελλάδας, του ειπα,

μίπως έχεις έρθει απο εκεί;;

Θα σου δωρίσω, μου είπε το αστέρι

την παντοτινή συντροφιά μου

για να γυρίσουμε πιασμένα

τα χέρια μας, στο ουρανό της Ελλάδας,

όλα που σου είπα, υπάρχουν εκεί!!

"Το δέχομαι" απάντησα,

μίπως ήρθες από τη Λάρισσα, ναι; το ρώτησα.

"Ναι, με απάνδησε, εκεί ψηλά,

κοντά στον Ολυμπο υπάρχουν

τα πιο όμορφα αστέρια του σύμπαντος"

Μου έδωσε το χέρι του...

του έδωσα το δικό μου....και πήγαμε...

        * * * * *

7 Ιουλίου 2012, από την άλλη άκρη της γής,

η Τάρα