ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Περιτυλιγμένη με το άρωμα
των νυχτολούλουδων
ήμουν  καθισμένη στον κήπο,
μόνο εμείς οι δύο, η φύση κι εγώ,
έχοντας σαν οροφή ένα φτωχό ουρανό
χωρίς αστέρια, χωρίς φεγγάρι,
χωρίς καρδερίνες ούτε χελιδόνια,
που ξέροντας ότι σ᾿ αυτόν τον ουρανό
δεν εμφανίζονται τα άστρα,
δεν ήρθαν για να του αφιερώσουν μια καντάδα.
Αποφάσισα κάτι!
Να περάσω τη νύχτα στον κήπο!
Μήπως ένα θαύμα....είπα...

Έκλεισα τα μάτια κι άκουσα
σιγά-σιγά στίχους που έλεγαν:
"μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά
 τι γλυκό να σ᾿ αγαπούν και να σου το λένε.."
Ονειρεύτηκα την Ελλάδα,
για κείνη ήταν οι στίχοι.
Ξαφνικά άκουσα ένα μπουζούκι
που τραγούδησε για ένα αόρατο φεγγάρι,
κι ακόμα
ο ήχος των κυμάτων
που έφτασαν από τον φτωχό ουρανό και το χάιδεψαν.
Σιγά-σιγά άνοιξαν τα σύννεφα
κι εμφανίζεται μια πανσέληνος
σαν εκείνη την πανέμορφη που είδα στο Ηράκλειο.
Ο ήχος των κυμάτων
αφιέρωσε κανταδες
στην πανσέληνο κι έγραψε εκεί στίχους...
Εμφανίστηκε ο Ορφέας
με τη λύρα του και τα χαρούμενα αστέρια χόρεψαν.
Άρχισε η γιορτή!!!
Ήταν ο ουρανός μου !
ο βραδινός ουρανός της Ελλάδας
των αναμνήσεων μου...

Απρόσμενα άκουσα τη φωνή
μιας κοπέλας που μου είπε:
"το πρωινό σας Τάρα"
...........άνοιξα τα μάτια......
η νύχτα είχε περάσει.........
        * * * * *
4 Ιανουαρίου 2012
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος
η Τάρα