ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Είναι κοντά στο ξημέρωμα
δεν μπορώ να κοιμηθώ,
διάβασα "Η πόλις" του Καβάφη....
"Δεν θα βρείς άλλες θάλασσες.."
"Πάντα στην πόλη αυτή θα φθάνεις..."
"Για τα αλλού μην ελπίζεις..."
Εκείνα τα λόγια του Καβάφη
πάντα με έκαναν να κλαίω,
ένιωθα οτι ήταν η μοίρα μου...
Πάντα στην ίδια πόλη, αυτή,
όπου άφησα τα δάκρυα μου...
σε κάθε βήμα...
όπου δεν με αγάπησαν
χώρα αχρώματη είπα χθές
ούτε ένα αστέρι δεν μας δωρίζει...
Μήπως πάντα θα φθάνω στην πόλη αυτή;;
Ίσως δεν θα βρω άλλες θάλασσες...
Ίσως δεν θα βρω μια φορά ακόμα
το Αιγαίο της αγάπης μου
και τις λίμνες στα βουνά...
"Για αλλού μην ελπίζεις" λέει το ποίημα του Καβάφη...
αλλά τίποτα δεν περιμένω, μόνο ήθελα να δω μια φορά ακόμα
τη χώρα των αναμνήσεών μου...
Πάντα έλεγα ότι το ξημέρωμα είναι ελπίδα,
ελπίδα που θα έρθει μια άλλη μέρα, αλλά...
Ελπίδα έχω, εκείνο που δεν έχω είναι ο καιρός...
Και το άλλο που ελπίζω είναι να μυρίζω πως
μοσχοβολούν τα αγριολούλουδα,
πως μου χαμογελούν οι καρδερίνες,
πως με ζεσταίνει εκείνος ήλιος,
πως με φωτίζει εκείνο το φεγγάρι,
όπου μεγαλώνουν τα νυχτολούλουδα
και μοσχοβολούν όλη τη νύχτα...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΡΩ ΑΛΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΑΚΟΜΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!!!
...δεν μπορώ να συνεχίζω........
 * * * * *
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος....
η Τάρα