ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Το γνώρισα στην Κρήτη, καλήτερα να πώ ότι ¨την¨ γνώρισα, γιατί ήταν

ενα κοριτσακι ..ήταν εκεί, στο αεροδρόμιο, με περίμενε με τον πατερα

της. Το όνομά της ήταν Ν....κα ήταν 11 χρονών. Το προσωπο της είχε

το χρώμα της άσπρης άμμος τις παραλίας και στα μάτια της έλαμπαν

κρύσταλα χρωματιστά της χώρας της.

Ηταν ένα γλυκό κοριτσάκι,αλλα εγώ την έλεγα ¨περιστερι¨.

Η φωνή της, όταν μου είπε ¨γεια σου Τάρα¨ ήταν σαν το λάλισμα

 των πουλιών  και το χαμόγελο της ...δεν μπορώ να το περιγράφω..

μόνο θα πώ οτι η γλυκήτιτα που είχε το φιλί που μου έδωσε, ακόμα

τη νιώθω στο μάγουλο μου.....

Ν...σε θυμάμαι όταν πετάξαμε πετρούλες στην ακρογιαλιά...τα μάτια

σου πέρναν το χρώμα του νερού.

Ν.....με πόση  γλυκήτητα με αγκάλιασες που ακόμα σε νιώθω μεςα στην

αγκαλιά μου .

Καταπλικτικές μέρες και βόλτες, αλλά...μια μέρα όταν ήμουν εγώ

καθισμένη  σε ενα βράχο και αυτή στην αγκαλιά μου , μου είπε

¨Ταρα, πες μου από τις  ιστορίες τις χώρας μου, μου αρέσει πολύ η

μυθολογία¨ και στήριξε το κεφαλάκι  της στον ώμο  μου.

Δεν ξέρω ποια απο αυτές της θάλασσες 'εχει πιο αλμύρα με ρώτησε,

της είπα και οι δύο.....της έδειξα μια βάρκα που επλεε στην θάλασσα

και της είπα  οτι ήταν του Οδυσσέα.

Ενιωθα ένα πόνος στο στίθος μου, ποτέ δεν ήμουν τόσο ευτυχησμένη.

Φοβήθηκα όμως οτι είχα κάτι κακό στο αριστερό μου στήθος. Εκανα

μια προσευχή στην σιωπή και την είπα ¨αλλη ημέρα θα σου διηγηθώ

μια ιστορία...Περπατήσαμε εώς  εκεί που μας περίμενε ο μπαμπάς της,

αποχαιρετιστήκαμε στην πόρτα του ξενοδοχείου, ξέροντας  εγώ οτι

μπορεί να είναι η τελευταία φορά  που θα δίναμε ένα φιλί.

Την ερχόμενη ημέρα ήμουνα στην Αθήνα......εκεί συνέχεσει μια ιστορία

τις χαράς και λύπες..........

...........................

Λιμα, 14 Οκτωβρίου 2014

Με πολύ αγάπν,αφιερομενο ..Ν...

η TaRa