ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

TO ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Ο κήπος με τα αστέρια της σελινης

το κελαιδισμα λυπημένο  των πουλιόν

γιατί έφυγε η χαρά

και γύρισε η λύπη

και κλαίνε απο ψυλά γιατί

βλέπουνε την αδικία, την φτωχία, πείνα και μίσος...

Σελίνη της  Ελλάδας των ονείρον μου

αιώνες  που  ασχολήσε με το θεούς σου

φεγγάρι μου που  στάζουνε τα δάκρυα σου

στα διαμάντια όταν κοιτάς  την ιστορία σου,

είσαι ο ίλιος της νύχτας όταν

βγαίνουν και φευγγοβολούν τα αστέρια σου,

αστέρι μου νυχτερινό,

δίνεις χαρά στα αγάλματα

και κάθε θέος σου λέει την ιστορία του

ο πανσέλινος χαμογελάει όταν είναι το τέταρτο του

φωτίζει και χαμογελάει όταν η βλάστιση μεγαλώνει

όταν βλέπει  τους ερωτευμένους κοιτάζοντας τον ουρανό,

όταν ακούει το κοτσομπόλικο ρυάκι να τρέχει,

όταν  χαρούμενο βλέπει  τον κόσμο να χορεύει

αλλα υποφέρει όταν δεν βλέπει όλα  αυτά...

και περιμένει την ερχόμενη βραδιά

να αλάξουν πάλι ολα.....

και έτσι να δώ ξανά το χαμόγελο του:)

............

Λιμα, 28 Σεπτεμβρίου 2014

Εκεί, απο κοντά,

Ταρα