Η ΕΛΠΙΔΑ

Η ΕΛΠΙΔΑ

Μια φορά θα σε ξαναδώ

γλυκιά μου μητέρα,  Ελλάδα.

Μου έμαθες οτι η ελπίδα πάντα υπάρχει,

μήπως αυτό το ξεχώρισμα είναι

για να καταλάβω περισσότερα

τόσο πολύ αξίζεις, όχι μόνο

για μένα αλλα για όλους

τους τυχερούς που γενήθηκαν εκεί...

Αγαπημένη μου Ελλάδα,

πάρε με στην αγκαλιά σου,

μη με αφήνεις,

χρειάζομαι να νιώθω

τη ζεστή αγκαλιά σου,

ενώ μου μιλάς για κάθε

κομμάτι της χώρας

που μου έμαθες να σέβομαι

και να αγαπάω!

Ποτέ δεν ξέχασα την ιστορία,

που δεν είναι παραμύθι, για το

πτηνό φοίνικα!

Μου έμαθες πολλά, ειδικά για την

ΕΛΠΙΔΑ που ποτέ δεν πεθαίνει.

Ο φοίνικας που μας φωνάζει:

ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ! ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ;;

ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΤΕ;;

Για κάποιο λόγο γενήθηκα για να

θυμάμαι μαζί σας την ΕΛΠΙΔΑ.

Τη μυθολογία που δημιούργησαν για μας,

η ιστορία του κουτιού της Πανδώρας, κ.τ.λ.

ο Παρθενώνας, η Κνωσσός,

το Αιγαίο, τα βουνά, η θάλασσα,

τα έκαναν για μας...

Ο Λεωνίδας γεννήθηκε

για να μας αφήνει ένα παράδειγμα:

Να είμαστε θαρραλέοι.....

"καλυτερα να σε φέρουν νεκρό γιε μου,

αντι να σε πάρουν σαν δείλο..."

Ούτε εγώ πρέπει να χάνω την ελπιδα

οτι μια φορά θα σε ξαναδώ πάλι, Ελλάδα μου!!!

Λιμα, 10 Νοεμβρίου 2012

η Τάρα