Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΟΤΑΝ ΤΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΛΑΙΝΕ


ΟΤΑΝ ΤΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΛΑΙΝΕ
Θέλω να ανακατεύω
το αίμα μου με τα
αόρατα σου δάκρυα,
Ελλάδα των αναμνισεών μου!
Και λέω "αόρατα σου δάκρυα"
γιατί σε σένα δεν σου αρέσει το κλάμα,
ειδικά όταν τα δάκρυα μοσχοβολάν
στα νυχτολούλουδα.
400 χρόνια  κάτω από το κράτο
των οθωμανών
και...κερδήσαμε!!!
Γιατί όχι τώρα;
Ζεις τελευταία, Ελλάδα μου,
χειρότερες στιγμές...
πρέπει να ξαναθυμάμαι πάλι,
από την αρχή,
την όμορφη ιστορία μας και
την πανέμορφη μυθολογία γεμάτη γνώση
που μας μιλάνε για αξίες, για την τεχνή,
τη φιλοσοφία, το θαρρός και τις ελπίδες.
Πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή
και μαζί με όλες τις γνώσεις
μέσα στην καρδιά και το πνεύμα μας,
να ξαναρχίσουμε απο την αρχή.

Θα ήθελα, Ελλάδα των ονείρων μου,
να ανακατεύω το δικό μου αίμα,
με τα αόρατα δάκρυα σου που
μοσχοβολάν στα νυχτολούλουδα...
             * * * * *
4 Μαϊου 2012
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος,
η Τάρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου