Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ

Ενας φίλος μου,

εκείνο με το βλέμμα του θλιβερό

εκείνος με τα γλυκά του μάτια...

εκείνος με τα άσπρα του μαλλιά

τραγουδά μαζί με το μπουζουκι του

με φωνή που χαϊδεύει,

μοναχή μουσική, λυπημένη μουσική.

Μουσική που μιλά από ανάμνησεις...

Επίσης εγώ ήθελα να είμαι

μια ανάμνηση και όχι ένα παρόν,

σαν παρόν δεν τον  έχω, δεν έχω τίποτα.

Οταν τραγουδά από το λαιμό του,

βγαίνουν λουλούδια και

από την καρδιά του....αγάπες.

Μακάρι μια μέρα να μπορούσα

Να γίνω μια ανάμνηση για πάντα

και όχι ένα εφήμερο παρόν

Η ζωή μας έφερε σε διαφορετικούς δρόμους,

σε εκείνο με το θλιβερό βλέμμα...

εκείνος με την φωνή του μπουζουκιού κι εμένα.

Χάϊδεύε τα μάτιά μου

που τόσο έχουν κλάψει,

χάϊδεύε τα χέρια μου που τόσο άδεια είναι

χάϊδεύε το πνεύμα μου

που τόσο πολύ θέλει

τη φωνή των γλυκών χεριών σου..

τη φωνή του μπουζουκιών...

           * * * * *

1. Μαϊου 2012

Από έναν αφρό του πελάγου,

η Τάρα