ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΠΑΝΣΕΛΙΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

Ήμουν στον κήπο,

μύρισα το ποτισμένο πράσινο χορτάρι

όπως τις ελπίδες...όπως τις ελιές

Κατέβηκε το απόγευμα και

τα πουλάκια αποχαιρέτησαν

αυτή την ημέρα

με το τιτίβισμα τους και

ρούφηξαν το νέκταρ των λουλουδιών...

Άρχιζε η νύχτα

είδα κάτι ,που

λίγες φορές βλέπουμε

σ'αυτή την πόλη:

Μια πανσέληνο!!!

αλλά...ήταν μια

φτωχή πανσέληνο

που σκέπασαν... τα σύννεφα.

Περίμενα, σχεδόν μια ώρα

για να δώ εάν βασιλεύει

η πανσέληνος μια στιγμή.

Ημούν κουρασμένη,

αλλά...περίμενα...

πάλεψα με την κούραση..

ξαφνικά, έφυγαν τα σύννεφα σιγά σιγά

και εμφανίστηκε η πανσέληνος ολόκληρη,

πολύ φωτισμένη........

Είπα: Το ίδιο θα γίνει με την Ελλάδα,

τώρα έχει σύννεφα και σκοτάδι,

πόνος και δάκρυα, αλλά

θα έρθει η στιγμή που

θα λαμπεί πάλι,

όχι μόνο σαν μια Ελπιδα, αλλά

σαν μια όμορφη πραγματικότητα!!!

* * * * *

8 Μαρτίου 2012

Απο την άλλη άκρη της γής,

η Τάρα