Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

NOSTALGIA



ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ.
Οταν σύκωσα το κεφάλι μου ψηλά
είδα ένα τεράστιο πανσέλινο
που δεν είχε χρώμα ασυμή
αλλα ήτανε  ολόχρυσος,
τα αστέρια φαίνονται σαν ασυμέν ανθοί
που χόρευαν  γύρο απο το πανσέλινο.
Πώς θα είναι τώρα;;;
Τ'οτε ήμουν στο Ηράκλειο...
στην αγαπημένη μου Κρήτη,
μια στάγονα πέφτει απο τα ματια μου
οταν θυμάμαι εκείνη την παλιά εποχή,
το μοναδικό μέρος όταν ήμουν ευτυχισμένη...η Ελλάδα...
Ποτε θα σε ξαναδώ πάλι;
που μπορώ να σε βρώ μια άλλη φορά;;
Δαίδαλε και Ικαρε: θέλω τα φτέρα σας
μόνο για μια στιγμή!
δεν περάζει εαν πεθαίνω μετά
αλλα θα δ'ω  Ελλαδα απο ψυλά
Θέλω να κλείνω τα μάτια μου
βλέποντας το γαλανό σου
και ακούγοντας κατι
που τραγούδησε για μένα κ'αποια ψυχή:
Σε αγαπ'ω  γιατι είσαι ωραία, σε αγαπώ γιατι είσαι εσύ...:
Θα ήτανε ένα γλυκός θάνατος.
Ξαπλωσμέμη στην αμμο, μια νύχτα,
κοιτάζοντας το ουρανό σου,
ακούγοντας τα δελφίνια
για να τραγουδάν για μένα:
..Είσαι ποτάμι, μια θάλασσα είμαι,
και πάντα κυλάμε μαζί...
......................
Λιμα, 7 Φεβρουαριο 2014
Ταρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου