ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ... αναμνήσεις…

(Εδώ και δύο μέρες σας είπα το τραγούδι των πουλιών.

Τώρα το θυμάμαι πάλι, αλλά μαζί με τα φυτά των δασών.

Άφησα το παλιό μολύβι μου, το άλλαξα με ένα στυλό
γιατί έτσι μπορώ να γράφω καλύτερα).

Ακόμα είμαι καθισμένη στον κήπο,

ακόμα φιλάω τα λουλούδια και ξαναδιαβάζω τα γράμματα
που μου έστειλαν οι φίλοι μου από την Ελλάδα.

Τα λουλούδια στα βουνά χορεύουν με την αύρα του ανέμου,

τα αγαπημένα νυχτολούλουδα και τα αγριολούλουδα μυρίζουν

σε όλο το Μουσείο του Φιλίππου.

Εκεί που πέθανε ένας μεγάλος ήρωας, ύπουλα φονευμένος,
πατέρας, του Αλεξάνδρου.

Όλα τα φυτά  μυρίζουν, τα νυχτολούλουδα, τα γιασεμιά,κ.τ.λ.

...Είπα: Αλέξανδρε!
Και είδα με τα μάτια μου κλειστά,

όπως βλέπω πολλές φορές...

Την ωραία Χαλκιδική με τα 3 πόδια.

Όμορφη Χαλκιδική... Πότε θα σε δώ από κοντά;

Εδώ και 13 χρόνια, ένας παλιός φίλος, ο Μάκης,

μου έστειλε πολλές κάρτες από την όμορφη Χαλκιδική

κι έτσι έμαθα να την αγαπώ,

όπως αγαπώ και άλλα μέρη.

Είμαι εκεί! ως εκεί  με έφεραν  τα τραγούδια  των πουλιών

και το άρωμα των λουλουδιών!

        .................

Σε κάποιο  μέρος του σύμπαντος

Τάρα