ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ, ΠΑΛΙ...
Ημουν καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή
κοιτάζοντας σαν υπνωτισμένη την παραλία του
Καστελλόριζου
με τα πολύχρωμα σπίτια του
και πως αγκαλιάζονται με την παραλία
με το πήγαιν’έλα των κυμάτων
Κοίταξα πάλι εκείνο το αγκάλιασμα.
Μέσα στην φύση δεν υπάρχει μισός.
μόνο μια ήσυχη αγάπη.
Κοίταξα μια φορά ακόμα και είπα:
"ετσι πρέπει να είναι η αγκαλιά μιας
μητέρας"...
Αλλά, το γλυκό και ζεστό Καστελλόρίζο
δε με αφήνει
να νιώθω μοναξιά....
............
Σάββατο 5 Ιανουάριου 2013
Απο την άλλη άκρη της γής,
η Τάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου