ΜΙΑ ΦΟΡΑ.... ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ...ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

Πάλι γυρίζουν τα χρώματα της παιδικής μου ηλικίας

οταν ήδη έμεινα στην δύση...

ενα ποδήλατο χρώμα ασίμι.

ένα κόκκινο μπαλόνι,

κούκλες με μαλακά ρούχα που ήρθαν απο την ΗΠΑ

και απο την Ευρωπη, όλλες ξανθές,

σε μια μελαχρινή χώρα, ντυμένες

με γλυκά χρώμματα: ροζ, γαλανό, άσπρο,

χρώμα της παιδικής μου ηλικίας.

Οταν τις  σφίγγουν στο στο στομάχι της,

μια εγραφή ειπε: "μα-μά"...

Τις έβαλα στην σειρά, έμεινα όρθια

και στο τέλος, απο εκεί, επίσης ειπα:

"μα-μά", αλλα...κανείς δε μου απάντησε…

Οι κούκλες μου...η κυρία Ζωή.η δεσποινίς Πυθία,

η Αλίθεια,  η Ευγενια, η Σοφία, η κυρία Ηρεμία…

Στην Λιμα, είναι καλοκαίρι στα Χριστούγεννα,

άλλα η συνηθεια είπε οτι έπρεπε να φτιάχνουμε

ενα έλατο που δεν μεγαλώνει εδώ,

με πολλά χίονια με βαμβάκι πάνω

κι έπρεπε να φάμε, ακριβώς τα μεσάνυχτα

μια ζεστή σοκολάτα, πολά καρύδια, γλυκά,

γαλοπούλα και κρεας γεμάτο λίπος,

ξ'εροντας οτι την επόμενη  ημέρα

θα είμαστε άρρωστοι.

Εδώ και μισή ώρα,πήγα στον κήπο,

κάθησα κι έγραψα αυτές της  ανάμνησεις

με το φανάρι μου κοντά...

Ανάμνησεις απο την παιδική μου ηλικία,

όταν ήδη έμεινα στην δύση......

               ...............

29 Δεκεμβρίου 2012

Απο την άλλη άκρη της γής,

η Τάρα