Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

ΚΕΝΔΟΥΣΑ ΕΝΑ ΜΑΝΤΙΛΙ

Κενδούσα ένα μαντίλι για σένα, Ελλάδα
με μίτο ασημένιο και χρυσό
με μίτο από τη σελήνη και το ήλιο,
τη δαντέλα τα κενδούσα με
το αφρό  του πέλαγου
κι έβαλα άσπρα μαργαριτάρια
που μου έφεραν οι γλάροι και τα αηδόνια
στο ράμφο τους.
Σταμάτησα λίγο και είδα το
χαρούμενο χορό των δελφινιών.

Ξαφνικά μαύρα μαργαριτάρια
μπερδεύονται με τα άσπρα,
έπεσαν από τα μάτια μου,
μαύρα δάκρυα γεμάτα μελαγχολία
γιατί δεν σε έχω κοντά Ελλάδα.....
              * * * * *
8 Φεβρουαρίου 2012
Σε κάποιο μέρος του σύμπαντος
η Τάρα

2 σχόλια:

  1. καλή μας Τάρα! τα άσπρα μαργαριτάρια θα λάμψουν στο τέλος!η Ελλάδα θα βρίσκεται πάντα κοντά σου, γιατί την έχεις στην καρδιά σου... Θα σηκώσουμε ξανά τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα και τότε θα έρθεις να γιορτάσεις μαζί μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Μαρία, την έχω στην καρδιά μου. Ισως μια μέρα θα σας δώ από κοντά και θα αγκαλιάζουμε ολοι μαζί
    Με στοργή
    η Τάρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή