ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ

Κάθε σταγόνα της θάλασσάς σου, μας φέρνει τρυφερότητα,
ζεστασιά και όνειρα.
Κάθε σταγόνα σου μας γεμίζει με ηρεμία και χαρά...
κάθε σταγόνα σου  μας διηγείται γλυκά όνειρα.
Εσύ μεγάλωσες τα παιδιά σου με εκείνα τα όνειρα που
φέρνουνε μέσα στην καρδιά τους
και με ένα φιλί στα μάτια τους τα φέρνεις ως το φεγγάρι.
Φεγγάρι του Καστελλόριζου, του ευλογημένου νησιού,
που έσπειρες μέσα μας περηφάνια, θάρρος και ελπίδες...
Εδώ και λίγες μέρες θυμήθηκα λέξεις απο την παιδική  μου ηλικία:
Φυλαχτό και παραδόσεις.
Λέξεις που άκουσα από εκείνους
που νοσταλγούν το αγαπημένο χώμα...
Είναι νύχτα, κάθομαι σε ένα βράχο, στην όχθη του Καστελλόριζου.
Τα πόδια μου παίζουν με το νερό...
Όταν λέω: Καστελλόριζο, λέω Ελλάδα...
μήπως με ακούσει η φύση...
Χρειάζομαι να γυρίζω εκεί,
όχι μόνο στο Καστελλόριζο
αλλά σε όλη την Ελλαδα που δέχτηκε την αγάπη
από όλους τους Έλληνες του κόσμου,
που έστελναν τα αγαπημένα γράμματα στο όμορφο νησί.
Είναι νύχτα, δύο σταγόνες της θάλασσας φίλησαν τα δύο μου μάτια...
μάτια που θα κλείσω για να ονειρευτώ
τις θάλασσες και παραλίες σου...
Λιμα, 20 Ιουνίου 2014.
Με αγάπη,
Τάρα