ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΚΙ ΕΓΩ

ΕΝΑ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΚΙ ΕΓΩ

Μετά απο πολύ καιρό, μεγάλωσε

ενα νυχτολούλουδο στον κήπο

της πανσιόν που μένω.

Το πρόσεχα όλες της μέρες

περίπου 7 χρονια μα...τίποτα,

δεν μεγάλωνε.

Αλλά εγώ ήξερα πως ήταν ζωντανό.

Εδώ και μια εβδομάδα έγινε ένα θαύμα!

Ηταν πανσέλινος και ξύπνησε το νυχτολούλουδο

με το φως του φεγγαριού, και πότησε

με το άρωμα του την σελήνη...

Είδα την ομορφά του και και τα

μικρά άσπρα νυχτολούλουδα του.

Ημουν πολύ συγκινημένη.

Το μύρισα, το φίλισα, το χάϊδεψα ,

και έτρεξα πάνω στη πανσιόν και είπα:

"Το νυχτολούλουδο, το νυχτολούλουδο

ανθίσε και μοσχοβολάει πολύ!

Ηρθε η άλλη νύχτα αλλα δεν

ένιωσα κανένα άρωμα, πήγα

για να το δώ άλλα...χέρια που δε με αγαπάν,

το έιχαν σκοτώσει!!!

Ολα τα κλαδιά του μαραμένα,

με παράξενο χρώμα..

τα ασπρα λουλούδια του τα είδα δακρυσμένα...

άσπρα δάκρια άσπρο κλάμα, χωρίς ζωή...

κάθησα στα πόδια του δεντρου...

τα δικά μου δάκρυα και τα δικά του

μπερδεύτηκαν σαν μια δροσιά

και  το νυχτολούλουδο άρχισε πάλι

να μοσχοβολά. Ξαναγενήθηκε!!

Δάκρυα κρυστάλινα

πότησαν το χώμα και σιγά σιγα,

πάλι είναι όρθιο.

Αυτό που είδα, αυτό που μοσχοβόλησε,

δεν ήταν φαντασία, δεν ήταν όνειρο,

ήταν πραγματικότητα.

Το νυχτολούλουδο έπαιξε το ρόλο

του φοίνικα...πέθανε και ξαναγενήθηκε,,,

μοσχοβολά πάλι σαν το ουρανό της Ελλάδας...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ!!!

            **********

 3 Φεβρουαριου 2013

Σε κάποιο μέρο του σύμπαντος...