Εδώ και δύο μήνες περίπου ήρθε εδώ, στη Λιμα, μια δασκάλα από την Ελλάδα, για να μας μάθει Ελληνικό Πολιτισμό. Μας έχει βοηθήσει η Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας, η Κυρία Σόνια Διονυσία Ρ. δε Βαβούλης. Τη δασκάλα τη λένε Κρινιώ Στρίγου κι έχει αλλάξει τη μέθοδο της διδασκαλίας. Έχουμε μαθήματα 2 φορές την εβδομάδα, 2 ώρες κάθε φορά. Τώρα μαθαίνουμε Μυθολογία της Ελλάδας. Αυτή μας διηγείται μια ιστορία, και εμείς πρέπει να κάνουμε μια περίληψη. Θέλει να κάνουμε μαθήματα όπως έκαναν στην αληθινή Ακαδημία, περπατώντας στους κήπους, σε ένα δρόμο, σε ένα πάρκο, σε ένα μουσείο... και να παρατηρούμε... να ακούμε... να αλλάζουμε γνώμες.
Την περασμένη εβδομάδα, η Δασκάλα Κρινιώ μας διηγήθηκε την ιστορία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Έκανα εγώ μια περίληψη, που τη γράφω εδώ τώρα.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ
Αυτή η ιστορία με κάνει να θυμάμαι το έργο του μουσικού Βιβάλντι "Οι τέσσερις εποχές"
Αυτή η ιστορία με κάνει να θυμάμαι το έργο του μουσικού Βιβάλντι "Οι τέσσερις εποχές"
και άκουσα τη χαρά της Άνοιξης, τη δύναμη του Καλοκαιριού, τη σιωπή του Φθινόπωρου και... τη μελαγχολία του Χειμώνα.
Η Δήμητρα, θεά της φύσης, της δημιουργίας και της καλλιέργειας, ήταν μητέρα της Περσεφόνης.
Μια φορά όταν αυτή, η Περσεφόνη, ήταν στο δάσος και μύριζε έναν νάρκισσο που μοσχοβολούσε πολύ, άνοιξε το χώμα και ήρθε ο Πλούτωνας, ο θεός του κάτω κόσμου, και την πήρε μαζί του!
Η Δήμητρα το έμαθε και απελπισμένη πήγε στον Όλυμπο ζητώντας βοήθεια για να σώσει την κόρη της.
Ο Δίας δεν δέχτηκε την παράκλησή της,
και τότε η Δήμητρα περπάτησε όλο τη γη κλαίγοντας, και όπου κι αν ήταν ξεραίνονταν όλα τα φυτά, τα δένδρα, τα λουλούδια, και τα ζώα και οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα. Όλη η γη έχασε το πράσινο της.
Ο Δίας κατάλαβε ότι έπρεπε να σταματήσει αυτό κι έστειλε τον Ερμή να φέρει πίσω την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη κέρδισε την ελευθερία της, 8 μήνες θα έμενε με τη μητέρα της, θα ερχόταν πάλι η Άνοιξη και το Καλοκαίρι και θα πρασίνιζαν όλα τα δέντρα και τα φυτά και όλη η γη θα έδινε φρούτα και καρπούς, θα λαλούσαν τα πουλάκια και τα λουλούδια θα χαμογελούσαν και θα χόρευαν με το άνεμο.
Κατόπιν, 4 μήνες, θα έμενε αυτή στον κάτω κόσμο μαζί με τον Πλούτωνα, και θα ερχόταν το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας.
Όλη η σοφία του κόσμου είναι μέσα στη μυθολογία της Ελλάδας, που είναι ιστορία όχι γραμμένη σε ένα χαρτί αλλά...μέσα στο νου και τις καρδιές μας.
Μια φορά όταν αυτή, η Περσεφόνη, ήταν στο δάσος και μύριζε έναν νάρκισσο που μοσχοβολούσε πολύ, άνοιξε το χώμα και ήρθε ο Πλούτωνας, ο θεός του κάτω κόσμου, και την πήρε μαζί του!
Η Δήμητρα το έμαθε και απελπισμένη πήγε στον Όλυμπο ζητώντας βοήθεια για να σώσει την κόρη της.
Ο Δίας δεν δέχτηκε την παράκλησή της,
και τότε η Δήμητρα περπάτησε όλο τη γη κλαίγοντας, και όπου κι αν ήταν ξεραίνονταν όλα τα φυτά, τα δένδρα, τα λουλούδια, και τα ζώα και οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα. Όλη η γη έχασε το πράσινο της.
Ο Δίας κατάλαβε ότι έπρεπε να σταματήσει αυτό κι έστειλε τον Ερμή να φέρει πίσω την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη κέρδισε την ελευθερία της, 8 μήνες θα έμενε με τη μητέρα της, θα ερχόταν πάλι η Άνοιξη και το Καλοκαίρι και θα πρασίνιζαν όλα τα δέντρα και τα φυτά και όλη η γη θα έδινε φρούτα και καρπούς, θα λαλούσαν τα πουλάκια και τα λουλούδια θα χαμογελούσαν και θα χόρευαν με το άνεμο.
Κατόπιν, 4 μήνες, θα έμενε αυτή στον κάτω κόσμο μαζί με τον Πλούτωνα, και θα ερχόταν το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας.
Όλη η σοφία του κόσμου είναι μέσα στη μυθολογία της Ελλάδας, που είναι ιστορία όχι γραμμένη σε ένα χαρτί αλλά...μέσα στο νου και τις καρδιές μας.
Η ΤαΡα
Λίμα, 22 Ιουλίου 2011
Αγαπημενη μου αδελφη ποσο χαιρομαι που θυμασαι την μυθολογια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Δημητρα και η Περσεφονη...η χαρα και ο πονος ,η ζωη και η αρρωστια,η ανοιξη και ο χειμωνας...
Ολα μεσα στην αληθινη ζωη ειναι αγαπημενη μου αδελφη!και εσυ δεν πρεπει να αγχωνεσαι και να στεναχωριεσαι!!
Μετα απο μια καταιγιδα βγαινει ο ζεστος ηλιος και ηρεμει τα παντα..
Να σκεφτεσαι παντα οτι αγωνιζεσαι σε μια μαχη που νικητης εισαι ΕΣΥ!!,γιατι μπορεις και εχεις την ψυχη να πετας..να πετας πολυ πολυ ψηλα!!!
Σε αγαπω γλυκια μου αδελφη και να θυμασαι οτι η σκεψη μου ειναι διπλα σου ..
Δημητρα